Λίγα μίλια μακριά από τις ακτές της Γαλλικής Γουϊάνα, βρίσκεται ένα σύμπλεγμα νησιών που πλέον έχουν ξεχαστεί από τον υπόλοιπο κόσμο. Κι αυτό γιατί για 101 χρόνια λειτούργησαν ως φυλακή. Την πιο σκληρή στην ιστορία του κόσμου. Περίπου 70.000 άνθρωποι οδηγήθηκαν εκεί και μόνο 5.000 από αυτούς έφυγαν ζωντανοί.
Η σωφρονιστική αποικία Cayenne είναι πιο γνωστή ως το «Νησί του Διαβόλου». Από το 1852 μετατράπηκε σε φυλακή «υψίστης ασφαλείας» για εγκληματίες και πολιτικούς κρατουμένους. Η πρόσβαση στο νησί ήταν δύσκολη, ενώ η απόδραση, αν και βρισκόταν συνεχώς στο μυαλό των κρατουμένων ήταν αδύνατη, λόγω των καρχαριών που κολυμπούσαν στο νησί περιμένοντας τις σορούς των κρατουμένων που είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή στο νησί.
Πολλοί κρατούμενοι βασανίστηκαν, ενώ άλλοι έχασαν την ζωή τους μετά από θανατηφόρους καυγάδες. Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες. Έμεναν σε μικροσκοπικά κελιά που είχαν εμβαδόν 1,8 επί 2 μέτρα. Δούλευαν σκληρά, 12 ώρες την ημέρα, δεμένοι με αλυσίδες. Πολλοί λιμοκτονούσαν και αρκετοί από τους κρατούμενους τοποθετούνταν σε κελιά κάτω από την γη, με κάγκελα στην οροφή, ανεξαρτήτως καιρού.
Αρουραίοι και νυχτερίδες βαμπίρ τους έβλεπαν ως θηράματα. Αν πέθαιναν, γίνονταν συνήθως τροφή για τους καρχαρίες, αν και υπάρχει ένα νεκροταφείο με λιγοστούς τάφους στο νησί. Πολλοί προσπάθησαν να αποδράσουν, αλλά χάθηκαν στα ισχυρά ρεύματα ή στα σαγόνια των καρχαριών. Μόνο δύο τα κατάφεραν.
Αρκετά γνωστά ιστορικά πρόσωπα πέρασαν από εκεί. Όπως ο Γαλλοεβραίος Albert Dreyfus, γνωστός από την «υπόθεση Ντρέιφους», όπου και καταδικάστηκε λανθασμένα όπως αποδείχτηκε για εσχάτη προδοσία. Έμεινε στο «Νησί του Διαβόλου» για τέσσερα χρόνια και έγραψε περίπου 1.000 επιστολές, τις οποίες αργότερα μετέτρεψε σε ημερολόγιο.
Ένας άλλος γνωστός κρατούμενος ήταν ο Henri Charriere, γνωστός και ως «πεταλούδας» («Papillon»). Η ιστορία του έγινε βιβλίο και ταινία. Κατάφερε να αποδράσει δυο φορές, μια το 1916, αλλά για μικρό χρονικό διάστημα και μια το 1944, όταν και κατέφυγε στην Βενεζουέλα, όπου έμεινε για αρκετά χρόνια. Το 1968, έγραψε την αυτοβιογραφία του . Η επιτυχία της, του επέτρεψε να επιστρέψει στην Γαλλία δυο χρόνια αργότερα.
Η φυλακή έκλεισε το 1953. Το νησί ανακαινίστηκε την δεκαετία του 1980, αν και πολλές από τις εγκαταστάσεις παραμένουν όπως ήταν. Πλέον έχουν μετατραπεί σε τουριστικό αξιοθέατο. Αν και οι τουρίστες δεν επιτρέπεται να πλησιάσουν στο «Νησί του Διαβόλου», αλλά επισκέπτονται το Royal’s Island, όπου βρίσκονταν μερικά κελιά και τα κτίρια της διοίκησης της φυλακής.
