Φέτος τη βλέπουμε καθημερινά στις οθόνες μας μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ, αφού μαζί με τον Θανάση Αναγνωστόπουλο παρουσιάζουν με πολύ μεγάλη επιτυχία κάθε απόγευμα στις 4, το «Στούντιο 4».
Εκτός όμως από παρουσιάστρια, είναι μητέρα, γυναίκα, σύντροφος, δημοσιογράφος και εκδότρια του Down Town. Κι όμως, τα καταφέρνει εξίσου καλά σε όλα! Μια γυναίκα που εκπέμπει θηλυκότητα σε κάθε της εκατοστό, με μάτια που λάμπουν από εξυπνάδα, επικοινωνιακή και με χιούμορ, πάντοτε αεικίνητη και με πηγαίο το χάρισμα της στο λόγο, δεν μπορεί παρά να σε κατακτήσει από τα πρώτα κιόλας λεπτά που θα βρεθείς μαζί της.
Έτσι κι έγινε, αφού χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, ταξίδεψα μαζί της σε μια κουβέντα που τα είχε όλα! Επιθυμίες, όνειρα, έρωτες, αλλά και εξομολογήσεις… Κι όλα αυτά με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα που την διακρίνει. Δεν είναι τυχαία άλλωστε τόσο αγαπητή στο κοινό…
Πάμε παρέα να γνωρίσουμε τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
«Γεννήθηκα στην Καλαμαριά, στη Θεσσαλονίκη. Ο μπαμπάς μου ήταν Α’ μηχανικός στο Εμπορικό Ναυτικό και μέχρι τα 5 μου περίπου η μαμά μου κι εγώ, ταξιδεύαμε μαζί του. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου λοιπόν, τα πέρασα πάνω σ’ ένα καράβι που μετέφερε πετρέλαιο, τσιμέντο ή γενικό φορτίο από την Κίνα στην Αμερική και από την Αφρική στην Ασία. Με μεγάλη περηφάνεια μπορώ να σου πω ότι μέχρι τα 5 μου χρόνια είχα γυρίσει σχεδόν όλο τον κόσμο – τουλάχιστον όπου υπήρχε λιμάνι – εκτός από την Αυστραλία! (Γελια). Εκεί πήγα αργότερα, το 2000, για να ολοκληρώσω τον κύκλο μου…
Τα ταξίδια σταμάτησαν όταν γεννήθηκε ο αδερφός μου ο Γιώργος, που σήμερα είναι σκηνοθέτης μας στο dot και κάνει τη διεύθυνση παραγωγής στο Στούντιο 4. Οι γονείς μας δεν ήθελαν να μεγαλώσει και δεύτερο παιδί στη θάλασσα και αποφάσισαν ότι είχε έρθει η ώρα να ξεμπαρκάρουμε οικογενειακώς».
Η δημοσιογραφία και πως αυτή προέκυψε
«Από μικρό παιδί ήθελα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Θαύμαζα τη Λιάνα Κανέλη, την Οριάνα Φαλάτσι… Γυναίκες που είχαν δύναμη στα κείμενα τους και πάθος για τη ζωή. Ονειρευόμουν να γίνω σαν κι αυτές.
Αγαπάω πάρα πολύ αυτή τη δουλειά. Την αγαπάω τόσο πολύ που δεν λογαριάζω τίποτα μπροστά της. Δεν θα σου μετρήσω ούτε τα ατελείωτα ξενύχτια περιμένοντας για ένα ρεπορτάζ όταν δούλευα στο δελτίο ειδήσεων του Αντέννα ούτε τα διήμερα που δούλευα ασταμάτητα για να κλείσει ένα τεύχος του downtown (μπαίναμε στο γραφείο Δευτέρα πρωί και φεύγαμε το νωρίτερο Τετάρτη ξημερώματα χωρίς λεπτό ύπνο) ούτε τα δάκρυα όταν με απέρριπταν. Νομίζω ότι όλα αυτά με έκαναν να γίνω αυτό που είμαι σήμερα και να μην φοβάμαι τίποτα. Σκαμπανεβάσματα φυσικά υπάρχουν αλλά το πρόσημο είναι θετικό.
Χρειάζεται πείσμα για να τα καταφέρεις αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή να επιμένεις για το όνειρο σου αρκεί να έχεις και τα προσόντα γι αυτό. Μερικές φορές επιμένουμε σε λάθος δρόμο».
Ο Αλβέρτος του Μονακό και ο ρόλος που έπαιξε στην καριέρα της
«Ήταν 1995 όταν ο Αλβέρτος ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές. Τότε ηταν από τους πιο hot εργένηδες της Ευρώπης και τα περιοδικά τον έψαχναν για μια συνέντευξη. Είχα μια πληροφορία ότι βρισκόταν στη Χαλκιδική στο ξενοδοχείο Πόρτο Καρράς και πήγα να τον βρω. Καθώς έψαχνα μέσα στο ξενοδοχείο κάποιον που να ταίριαζε στην περιγραφή που είχα, διότι τότε δεν υπήρχε το Google και άπειρες φωτογραφίες των σελεμπριτι στη διάθεση μας, συνάντησα μια κοπέλα που μου φάνηκε ότι ίσως ανήκε στην συνοδεία του. Το ένστικτο μου ήταν σωστό. Ήταν όντως μαζί του. Της ζήτησα λοιπόν να του μιλήσει. Την παρακάλεσα να μεταφέρει στον Αλβέρτο ότι αυτά τα δέκα λεπτά που θα διαθέσει από τον χρόνο του για να μου δώσει μια μικρή συνέντευξη μπορεί να αλλάξουν τη δική μου ζωή για πάντα. Της είπα χαρακτηριστικά «it’s a scoop for me”. Εκείνη λοιπόν μου έκανε την χάρη και του το μετέφερε. Εκείνος δέχτηκε, η συνέντευξη γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στο downtown και ο διευθυντης μου έκανε πρόταση να μετακομίσω στην Αθηνα και να δουλέψω μόνιμα στο περιοδικό».
Down Town
«Το Down Town είναι η αδυναμία μας και ταυτόχρονα η δύναμη μας. Οι δυσκολίες είναι οι κλασικές οικονομικές δυσκολίες που φαντάζεσαι ότι έχει ένα περιοδικό αυτή την εποχή. Όμως επιμένουμε και θα επιμένουμε όσο αντέχουμε να βγάζουμε κάθε μήνα ένα περιοδικό που νομίζω ότι έχει αγαπηθεί όσο κανένα άλλο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα».
Η Νάνσυ ως παρουσιάστρια
«Η παρουσιαση προέκυψε. Ούτε το ονειρεύτηκα ούτε το επεδίωξα. Έτυχε σε εκείνη τη φάση να έπρεπε να βρούμε κάποιον που να μπορεί να κάνει μια καλή συνέντευξη στην εκπομπή Joy που ήμουν συμπαραγωγός και ιδανικά να μην χρειάζεται να τον πληρώσουμε γιατί δεν είχαμε λεφτά. Ήμουν η πιο φθηνή καλή λύση (Γέλια). Έτσι ξεκίνησα κι όλο αυτό εξελίχθηκε τα επόμενα χρόνια. Δεν το περίμενα πραγματικά….
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί είναι τόσο εθιστικό το γυαλί για κάποιους ανθρώπους. Υποθέτω ότι δεν είναι το γυαλί ακριβώς αλλά όσα κερδίζεις από τη διασημότητα. Επειδή όμως εγώ είμαι μεγάλο κορίτσι κι επειδή έχω κάνει ήδη μια καλή καριέρα εκτός τηλεόρασης και συνεχίζω να κάνω κι άλλα πράγματα πίσω από τις κάμερες θεωρώ ότι δεν θα μου συμβεί να εθιστώ. Κι αν τυχόν μου συμβεί ελπίζω οι άνθρωποι που με αγαπάνε να μου ρίξουν ένα ποτήρι κρύο νερό για να συνέλθω (Γέλια)!
Σκοπός των συνεντεύξεών μας δεν είναι να βγάλουμε ειδήσεις. Ο σκοπός μας είναι να γνωρίσουμε τον καλεσμένο μας, να μιλήσουμε για θέματα που τον ενδιαφέρουν και μας ενδιαφέρουν και εμάς, να κάνουμε ουσιαστική παρέα μεταξύ μας, όπως οι φίλοι που συναντιούνται ένα απόγευμα για να τα πουν.
Τον ακούμε προσεκτικά. Κάνουμε ρωτήσεις που οι απαντήσεις τους μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν στα αλήθεια. Ο καλεσμένος αυτό το εισπράτει. Χαιρόμαστε γιατί και φέτος που είναι ζωντανή η εκπομπή και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κάνουμε τη συνέντευξη δεν είναι ιδανικές οι καλεσμένοι φεύγουν χαρούμενοι λέγοντας ότι ένιωσαν πολύ όμορφα και χαλαρά.
Αν μέσα από αυτή την κουβέντα προκύψει μια είδηση καλώς. Αλλά δεν αναζητούμε την είδηση. Την επικοινωνία αναζητούμε. Άλλωστε ειδήσεις και εξηγήσεις οφείλουν να δίνουν στους δημοσιογράφους μόνο οι πολιτικοί. Κι εμείς πολιτικούς δεν καλούμε».
Θανάσης Αναγνωστόπουλος
«Δεν φοβήθηκα λεπτό όλα αυτά τα χρόνια, μήπως η επαγγελματική τριβή θέσει κάποια στιγμή σε κίνδυνο την προσωπική μας σχέση. Ούτε κατά διάνοια. Δεν χαλάνε οι αληθινές φιλίες με τέτοια πράγματα.
Τον αγαπάω τόσο πολύ που δεν θα άλλαζα τίποτα πάνω του. Εκτιμώ την ακεραιότητα, την τιμιότητα, τη σοβαρότητα, τη μόρφωση και την καλλιέργεια του. Την ειλικρίνεια, την εργατικότητα και την ωριμότητα του.
Την ίδια ώρα δεν μοιάζουμε σε πολλά πράγματα. Στα βασικά όμως, δηλαδή σε ο,τι έχει να κάνει με τις αρχές και τις αξίες μας ταυτιζόμαστε απόλυτα. Απόλυτα όμως. Όσο για τις διαφορές μας, τελικά μας κάνουν καλό γιατί αλληλοσυμπληρώνομαστε».
Στούντιο 4 στην ΕΡΤ
«Θέλαμε πολύ να κάνουμε ζωντανή εκπομπή. Για την ακρίβεια είχαμε στο μυαλό μας να κάνουμε ακριβώς αυτό που κάνουμε τώρα στο Στούντιο 4. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που μας δόθηκε αυτή η ευκαιρία στην ΕΡΤ γιατί είναι το πατρικό σπίτι όλης της ελληνικής τηλεόρασης. Πέρα απ’ αυτό είναι και ένα κανάλι με εξαιρετικό πρόγραμμα και εξαιρετικούς ανθρώπους που εργάζονται με γνώμονα την ποιότητα και το αξιοπρεπές περιεχόμενο.
Εννοείται όμως, ότι υπάρχει άγχος. Σε μεγάλο βαθμό απευθυνόμαστε σε ένα κοινό που δεν μας γνωρίζει, οπότε θελουμε πολύ να μας συμπαθήσουν, να νιώσουν άνετα μαζί μας, να μας εμπιστευτούν. Να καταλάβουν ότι είμαστε δυο άνθρωποι που κάθε μέρα αγωνίζονται να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον τηλεοπτικό προϊόν που σέβεται τους τηλεθεατές και τον χρόνο που καταναλώνουν για να μας δουν.
Η εκπομπή ονομάστηκε «Στούντιο 4» γιατί βγαίνει όντως από το Στούντιο 4 του Ραδιομεγάρου, γιατί ξεκινάμε κάθε απόγευμα στις 4 και γιατί μας άρεσε το παιχνίδι με το θρυλικό Στούντιο 54».
Η Νάνσυ ως μητέρα
«Έχω μία κόρη, τη Σόφι. Και για να είμαι ειλικρινής ο χρόνος δεν φτάνει για να τη χαρώ μέσα στην εβδομάδα όπως θα ήθελα. Έχουμε όμως πολύ ωραιες στιγμές κάθε μέρα και αυτές μας γεμίζουν. Άλλωστε όπως λέμε μεταξύ μας μας ενώνει μια αόρατη κλωστή και νιώθουμε η μια την παρουσία της άλλης ακόμα κι όταν είμαστε μακριά.
Δεν έχει δει κανένα επεισόδιο μας, παρά μόνο την τελευταία πρόβα που κάναμε πριν βγούμε στον αέρα ζωντανά. Όχι γιατί δεν την αφήνω αλλά γιατί δεν έχει ενδιαφερθεί να το δει. Άλλωστε ανήκει σε μια γενιά που τηλεοραση σημαίνει πλατφόρμες όπως το ertflix όπου μπορεί να βλέπει ο,τι θέλει να δει όποτε θέλει να το δει και φυσικά το YouTube.
Δεν ξέρω αν θα θελήσει επαγγελματικά να ακολουθήσει τα χνάρια τα δικά μου ή του μπαμπά της, είναι όμως πολύ επικοινωνιακή. Φαντάζομαι ότι θα κάνει κάτι που θα είναι σχετικό με την επικοινωνία. Η ίδια βεβαια λέει ότι θέλει να γίνει αθλήτρια του στίβου. Μάλιστα προπονείται γι αυτό. Από την άλλη φίλοι ηθοποιοί που την έχουν γνωρίσει – διότι είναι και βαθιά θεατρόφιλη από μωρό- μου λένε ότι περιμένουν να τη δουν στη σκηνή. Τι να πω λοιπόν… Δεν μπορώ να προβλέψω. Για μένα το πιο σημαντικό είναι να γίνει μια δυνατή γυναίκα με αξίες, αρχές, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση».
Περί βίας και γυναικοκτονιών
«Το να μεγαλώνω μια κόρη σε μία κοινωνία που γυναικοκτονίες, βιτριολικές επιθέσεις, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμοί αποτελούν καθημερινότητα φυσικά και είναι κάτι που με προβληματίζει. Γι αυτό σου είπα ότι θέλω να μεγαλώσει και να εξελιχθεί σε μια δυνατή γυναίκα με υψηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση είναι αναμφισβήτητα η πατριαρχία και όλα τα στερεότυπα που έχει καλλιεργήσει. Στερεότυπα που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και συνεχίζουν. Πρέπει να σπάσουμε αυτή την αλυσίδα και πρέπει να το κάνουμε με συνέπεια και φροντίδα καθημερινή.
Κι εγώ στη ζωή μου έχω δεχθεί βία. Εχω υποστεί και λεκτική βία, έχω κινδυνεύσει με σωματική βία, έχω ακούσει και σεξουαλικά και σεξιστικά υπνοοούμενα, έχω φύγει από γραφεία τρέχοντας… Δεν μίλησα όμως, γιατί τότε δεν μιλούσαμε».
Συμπλήρωσε τη φράση:
Αγαπώ να… είμαστε όλοι μαζί αγκαλιά.
Τελευταία φορά που έκλαψα ήταν… από συγκινηση λίγο πριν από την πρεμιέρα της εκπομπής. Και προχθές όταν μου είπε η δασκάλα ότι η κόρη μου φιλούσε μέσα στην τάξη ένα μενταγιόν που της είχα χαρισει και ειχε κρεμάσει στο λαιμο της.
Η αγαπημένη μου πρωινή συνήθεια είναι… να φτιάχνω καφέ και να παίρνω τηλέφωνο τη μαμά μου
Θα ήθελα να μπορούσα να… μένω σε ένα μικρό νησί
Δεν λέω να σταματήσω να… αγωνίζομαι για τις αρχές και τις αξίες μου
Δεν θα άλλαζα με τίποτα… την οικογένεια μας
