Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είμαι πολύ μπερδεμένη, προβληματισμένη, νευριασμένη και με μια δόση απαισιοδοξίας για όσα συμβαίνουν γύρω μας!
Δεν ξέρω από που να το πιάσω και που να το αφήσω. Σεξουαλική κακοποίηση, ψυχολογική και σωματική βία, δηλώσεις, μηνύσεις, καταγγελίες, τα βλέπεις σε πρωτοσέλιδα, social media, τηλεόραση. Τι και αν πίστευα ότι ο αθλητισμός είναι ένας τομέας «αθώος» και ασφαλής, τι και αν αφελέστατα πόνταρα πολλά στους ανθρώπους που εκπροσωπούν τον τομέα της Τέχνης και του Πολιτισμού…
Ναι, ξέρω παντού υπάρχει σκοτάδι (δυστυχώς), από την άλλη τα βάζω και μαζί μου και μονολογώ «σε πείραξε τώρα που τα άκουσες με ονοματεπώνυμο;». Όχι δεν με πείραξε αυτό! Με πείραξε που μέσα μου είχα μια μικρούτσικη ελπίδα ότι όλα αυτά μπορεί να είναι και φήμες. Τελικά, από ότι φάνηκε, δεν είναι.
Περί μοδός ο λόγος…
Με πείραξε επίσης η ατάκα… «είναι της μόδας οι δηλώσεις τύπου Μπεκατώρου». Τι πάει να πει της μόδας…; ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ τα Wide Leg jeans, μόδα είναι το ginger στα μαλλιά, μόδα είναι το burger με τζατζίκι! Αυτά είναι μόδα! Μόδα ΔΕΝ είναι τα βιώματα, το ψυχολογικό και ηθικό σακάτεμα! Μόδα ΔΕΝ είναι να σε στριμώχνουν στην γωνία και να σου κατεβάζουν το εσώρουχο χωρίς την έγκριση σου. Ούτε να σε ταπεινώνουν και για κάποιο άρρωστο λόγο να πιστεύουν πως υπερτερούν από εσένα.
Γιατί τώρα;
Με εξόργισε επίσης η ερώτηση «Γιατί τώρα;». Τι πάει να πει γιατί τώρα; Γιατί τώρα γουστάρω και γιατί τώρα απέκτησα τα κότσια να εκθέσω πρώτα απ’ όλα τον εαυτό μου. Γιατί μην είμαστε αφελείς, σε τέτοια περιστατικά όταν φτάσεις στο σημείο να το πεις πρώτα απ’ όλα εκθέτεις τον εαυτό σου. Σταματάς να ντρέπεσαι και πετάς στον κάδο με τα σκουπίδια όλες σου τις σαχλές ενοχές ότι τάχα, εσύ φταις ή ότι εσύ με κάποιον τρόπο το προκάλεσες!
Περί συγγνώμης…
Μια συγγνώμη, αλήθεια μπορεί να τα διορθώσει όλα; Μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις; Όχι δεν μπορεί! Μπορεί όμως να γίνει μια καλή αρχή. Να δείξει μια μεταμέλεια, μια δικαίωση για το θύμα.
Περί αυτιών και μνήμης…
«Τα αυτιά τώρα είναι ανοιχτά να ακούσουν…»! Είναι κάτι που ακούγεται έντονα αυτές τις μέρες. Ναι, τα αυτιά είναι έτοιμα (επιτέλους) περισσότερο από πριν ν’ ακούσουν, -με εκνευρίζει βέβαια και αυτή η επιλεκτική διάθεση των αυτιών να ακούσουν τώρα και όχι χτες ή προχτές αλλά κάλιο αργά που λένε παρά ποτέ!- και ακούνε κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Το θέμα είναι το μετά! Η πιο «πονηρή» και «κοντή» είναι η εκούσια μνήμη του ανθρώπου! Πολλές φορές νομίζω γίνεται και επιλεκτική, κρατάει την πληροφορία για όσο θέλει και μετά τη διαγράφει σαν να μην έγινε ποτέ. Αποτέλεσμα; Νομίζω προκλητικά φτάνουμε πάλι στο μηδέν. Γιατί μη γελιόμαστε αγαπημένο μου ημερολόγιο, πάλι θα γεμίσουν τα θέατρα, πάλι θα υπάρξουν περιστατικά σωματικής, λεκτικής, σεξουαλικής βίας. Πάλι οι φυλλάδες θα αποθεώνουν τα ίδια πρόσωπα. Άρα τι θα βγει από αυτό; Ακόμα και τώρα που τα αυτιά άνοιξαν;
1983
Σαν σήμερα το 1983 αναγνωρίζονται τα δικαίωμα των γυναικών στην Ελλάδα. Δηλαδή, σε απλά ελληνικά από τότε και μετά μπορούμε να ψηφίζουμε, να δουλεύουμε, να έχουμε σπίτι στο όνομα μας, να σπουδάζουμε, να έχουμε ίσα δικαιώματα στην οικογένεια, να είμαστε ελεύθερες να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας σε περιστατικό σεξουαλικής βίας. Κάτι αυτονόητο για τα σημερινά δεδομένα. Είναι όμως;
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, αυτή τη στιγμή στο διπλανό δωμάτιο υπάρχουν δύο μικρά κοριτσάκια που παίζουν ξέγνοιαστα με τα παιχνίδια τους. Κάνουν όνειρα για το μέλλον και τον κόσμο τον βλέπουν όμορφο… Κάποια στιγμή θα γίνουν γυναίκες, θα βρεθούν σε μια θέση εργασίας που ο ανώτερος τους μπορεί να τις μειώσει, να τις ισοπεδώσει, να θέλει να τις κακοποιήσει σεξουαλικά ή λεκτικά. Εγώ αυτά τα κοριτσάκια πως πρέπει να τα μεγαλώσω; Πως να τους πω ότι ο κόσμος δεν είναι και τόσο όμορφος όσο ίσως φαντάζονται, αλλά πιο πολύ σαθρός;
Όχι, δεν θα τους μάθω τον κόσμο, αυτόν έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να τον ανακαλύψουν μόνες τους! Έχω όμως υποχρέωση να τους δείξω πως να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά και τους γύρω τους! Να λένε ΟΧΙ και να μιλάνε, από το πρώτο λεπτό! Να μιλάνε για όσα τους ενοχλούν, να μιλάνε στις προσβολές, να μιλάνε! Σκοπός; Να κάνουν και άλλους να μιλήσουν! Γιατί δεν φτάνει μόνο τα αυτιά να είναι ανοιχτά, πρέπει και τα στόματα να είναι ορθάνοιχτα! Χωρίς κενά σιωπών… μπας και η μνήμη δεν φτουρίσει να κοντύνει!
Υ.Γ : Τα τελευταία νέα της μόδας με καλούν να βάλω κόκκινο κραγιόν με τις πιτζάμες μου! Είναι πιο… Chic
