Στο άκουσμα του ονόματός του και μόνο, χαμογελάς. Φαντάσου δε τι γίνεται, όταν τον βλέπεις επί σκηνής στο θέατρο «Αλίκη», όπου τον συναντάμε φέτος, στην παράσταση «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα», στην οποία και πρωταγωνιστεί. Ο Λευτέρης, όμως, εκτός από ένας πολύ καλός ηθοποιός, ένας ακόμη καλύτερος κωμικός, ένας μίμος που θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, είναι και ένας πολύ ευθύς άνθρωπος. Δεν γνώρισε, ούτε γνωρίζει, καλάμια και δεν έχει διόλου τουπέ. Ειλικρινής και ντόμπρος, σε κοιτάζει αμέσως στα μάτια, και δεν μπορεί παρά να σε κερδίσει από το πρώτο λεπτό. Και φυσικά θα το έκανε αφού, ρε παιδί μου, είναι αυτό που λέμε… «ωραίος τύπος»!
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Τι συμβαίνει στο «Θέατρο Αλίκη» φέτος με το «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»; Φήμες λένε ότι το διασκεδάζετε…!
Ο σκηνοθέτης μας, Πέτρος Ζούλιας και ο Μαέστρος μας, Γιώργος Ζαχαρίου έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Έχουμε μαζί μας έναν από τους καλύτερους μπουζουξήδες, τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και τον Κοσμά Κοκόλη, οι οποίοι μάλιστα είναι και απ τα μέρη σας, Κορυδαλλιώτες, οι οποίοι μας βοηθάνε πάρα πολύ προκειμένου να παρουσιάζουμε την ζωή ενός πολύ μεγάλου μεγάλου μπουζουξή και τραγουδοποιού, του Γιώργου Ζαμπέτα. Η ζωή του από μικρή ηλικία, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη μουσική. Από την πρώτη στιγμή που έπιασε στα χέρια του το αγαπημένο του όργανο, το μπουζούκι, και μέσω αυτή της παράστασης βλέπουμε τι τον καθιέρωσε, τι αγάπησε ο ίδιος, με ποιους συνεργάστηκε, ποιες ήταν οι μεγάλες του επιτυχίες και τι τελικά τι κληροδότησε στο ελληνικό τραγούδι μέχρι να καταλήξει στο θάνατο. Η παράσταση έχει βασιστεί στο βιβλίο της κόρης του, με τίτλο «Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω», από όπου ο σκηνοθέτης της παράστασης, Πέτρος Ζούλιας έχει αντλήσει στοιχεία.
Στην παράσταση, παρότι κεντρικό άξονας είναι ο Ζαμπέτας, ο ίδιος δεν εμφανίζεται επί σκηνής. Ωστόσο οι θεατές φεύγουν με την αίσθηση ότι τον έχουν δει! Πως το επιτυγχάνετε αυτό;
Πράγματι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι επί σκηνής δεν υπάρχει ο Γιώργος Ζαμπέτας ως ρόλος, αλλά εμφανίζεται μέσω από οπτικοακουστικό υλικό. Εμείς οι ηθοποιοί και οι μουσικοί, ως κομμάτι του περιγράμματός του, προσπαθούμε να τον παρουσιάσουμε συνολικά, ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί, πρέπει να μπεις αρκετά μέσα στην εποχή, να παρακολουθήσεις τα ακούσματά του, να διαβάσεις τις ιστορίες του και να φανταστείς πως θα ήταν να είσαι δίπλα σε αυτό τον τόσο σπουδαίο, άνθρωπο. Βέβαια, άφησε ένα τεράστιο υλικό , το οποίο ο Πέτρος Ζούλιας δουλεύει 5 ολόκληρα χρόνια! Έχει κάνει τρομερή μελέτη ο άνθρωπος… Οπότε αυτό βοήθησε αρκετά και όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Πρόκειται για μία παράσταση κανονικό γλέντι. Πόσο εύκολο είναι να είσαι πάντα σε διάθεση τέτοια που να μπορείς να διασκεδάζεις τραγουδώντας και χορεύοντας;
Δεν είναι καθόλου εύκολο…! Χαχα Εγώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος, και επειδή τη δουλειά μου την αγαπώ πολύ γιατί μου έχει δώσει πολύ χαρά, μου έχει δώσει χρήματα για να ζήσω την οικογένειά μου, τη σέβομαι και κοιτάζω πάντα να είμαι καλά προετοιμασμένος, να φεύγει ο θεατής χαρούμενος, ενθουσιασμένος και να μπορεί να προτείνει στους φίλους του να έρθουν και εκείνοι να παρακολουθήσουν την παράσταση. Από τη μία λοιπόν, είναι αντικειμενικά δύσκολο, αλλά το θέλω τόσο πολύ, το γουστάρω τόσο, που γίνεται αυτομάτως… εύκολο!
Σίγουρα ωστόσο θα υπάρχει μέρα που είσαι σε κακή διάθεση, ας πούμε. Πως το διαχειρίζεσαι αυτό;
Ε ναι, εννοείται ότι έχει συμβεί. Κάτι τέτοιο μπορεί να σου αλλάξει λίγο την ενέργεια ουσιαστικά πάνω στη σκηνή, γιατί ενδεχομένως να είναι το κεφάλι σου αλλού. Από εκεί και πέρα, το πάτημα όμως το έχεις. Είναι τόσο επαγγελματίες οι ηθοποιοί γενικότερα όμως, που πολλές φορές μου έχει συμβεί να μην είναι, για παράδειγμα ,κάποιος συνάδελφος πολύ καλά, να μου το πει μετά το τέλος της παράστασης, και εγώ μέχρι εκείνο το σημείο να μην έχω καταλάβει τίποτα! Την ίδια ώρα, είναι τόσο καλό το κλίμα στο θέατρο, η παράσταση σκίζει, εμείς περνάμε τόσο καλά μεταξύ μας, που ξέρεις, πηγαίνουμε με πολύ χαρά για να ανέβουμε στη σκηνή!
Εκτός από την υποκριτική, ασχολείσαι και με τη μουσική. Παίζεις κιθάρα και μάλιστα έχεις και ένα group με το οποίο κάνετε live, έχω μάθει! Για πες για αυτό…!
Αμέ, καλά τα έμαθες! Χαχα Παίζω κιθάρα και έχω και ένα group πράγματι, από τη Νάξο. Η μουσική για μένα ήταν η πρώτη μου επαφή με την Τέχνη και πιστεύω πως, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, είναι η μητέρα των Τεχνών. Ακόμη και στην Αρχιτεκτονική μιλάμε για ρυθμούς… Ο ρυθμός λοιπόν είναι κυρίαρχο στοιχείο σε όλες τις μορφές τέχνης. Για μένα λοιπόν, ήταν πολύ σημαντική επαφή μου με την μουσική γιατί με σμίλευσε και με βοήθησε να καταλάβω, ότι ένα τραγούδι για να αποδοθεί πρέπει να υπάρχουν και τα άλλα όργανα. Ότι μέσα από συνολική δουλειά και προσπάθεια, φτάνουμε στο σωστό αποτέλεσμα. Δεν αρκεί το «σολάρισμα».
Κάνεις live αυτή την περίοδο;
Είμαι στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, με τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο στο πρόγραμμα «Με την όπισθεν», κάθε Σάββατο.
Έχεις αστείρευτο χιούμορ. Αυτοσαρκάζεσαι, τσαλακώνεσαι, γελάς με την ψυχή σου! Ως παιδί, ήσουν η ζωντάνια και η χαρά της παρέας, στη Νάξο;
Αρκετά…! Βέβαια, μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι όλο αυτό δεν είναι πάντα… φυσιολογικό! Κερδίζοντας με τον χιούμορ την εύνοια των φίλων σου γίνεσαι περιζήτητος σε μία παρέα, και αυτό ταυτόχρονα σημαίνει και άλλα πράγματα… Ότι πρέπει «πάντα να έχεις όρεξη», να τους κάνεις να γελούν κτλ και ξέρεις, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Έχεις χρησιμοποιήσει το χιούμορ σου ποτέ;
Το χιούμορ έχω την αίσθηση ότι εξομαλύνει λίγο τις εντάσεις. Στρογγυλεύει τις καταστάσεις όταν υπάρχουν «οξείες γραμμές». Σε μία δύσκολη κατάσταση το χιούμορ μπορεί να σου δώσει μια ανάσα. Έχει ένα θετικό πρόσημο γενικά και θεωρώ ότι υπό αυτή την έννοια, όλοι το χρησιμοποιούμε σε στιγμές στη ζωή μας.
Μιας που αναφερθήκαμε στη Νάξο. Έχεις μεγάλη αδυναμία στον τόπο αυτό. Γιατί; Τι τον καθίστα ιδιαίτερο;
Πρόκειται για έναν «άτυπο έρωτα»! Κάθε φορά που πάω στη Νάξο, πάω ερωτευμένος και ανακαλύπτω ότι είμαι ακόμα πιο ερωτευμένος με αυτό το νησί! Πηγαίνω κάθε χρόνο, έχω δουλειές, ανθρώπους εκεί. Θέλω να κάνω τα παιδιά μου Ναξιώτες… Έχω μια πολύ δυνατή αγάπη για τη Νάξο. Είναι η γενέτειρά μου, έζησα εκεί τα παιδικά μου χρόνια, οπότε όλο αυτό το συναίσθημα που μου βγάζει έχει και μια νοσταλγία, μία ξεγνοιασιά, μια αθωότητα…
Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να ζει μόνιμα εκεί, με την οικογένειά σου, κάποια στιγμή;
Το είχα σκεφτεί και το σκέφτομαι συχνά, αλλά η δουλειά μου πάει ακόμα πολύ καλά εδώ στην Αθήνα, οπότε ξέρεις δυσκολεύομαι λίγο να πάρω μία τέτοια απόφαση! Συν τοις άλλοις, είναι και όλα τα δύσκολα που αντιμετωπίζεις σήμερα σε μία επαρχία, έλλειψη περίθαλψης κτλ που το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο… Σε κάθε περίπτωση όμως, κάνω πράγματα εκεί ούτως ή άλλως τα καλοκαίρια!
Τι απολαμβάνεις να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά ενδιαφέροντα! Χαχα Μπορώ να περάσω όμορφα με πολλούς τρόπους και μάλιστα χωρίς απαραίτητα να πρέπει να ξοδέψω χρήματα. Μου αρέσει η φύση, οι περίπατοι, η μουσική…
Μιας αναφέρθηκες στο χρήμα, ποια η σχέση σου με αυτό;
Όλα καλά είναι. Και η γοητεία του χρήματος καλή είναι, ΟΚ, αλλά αν ποντάρεις σε αυτό, χάνεις άλλα πράγματα. Θεωρώ υπερεκτιμημένο να πιστεύεις πως μόνο αν έχεις χρήματα θα περάσεις καλά! Ειδικά στην εποχή μας, που οφείλουμε να περάσουμε και το μήνυμα ότι… δεν είναι μόνο τα λεφτά. Έχω πει, ας πούμε και όχι σε δουλειά, που είχε πολύ καλά λεφτά, γιατί κοίταξα την υγεία μου, γιατί είπα «όχι θα ξεκουραστώ τώρα». Το θέμα στην εκάστοτε επιτυχία που βιώνεις είναι να κάνεις και σωστή συντήρηση. Σωστές επιλογές.
Έχεις απωθημένα;
Στην παρούσα φάση μου λείπει ο χρόνος. Θα ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο, να μπορώ να κάνω ταξίδια. Μου έχει μείνει, ας πούμε, το «απωθημένο», ότι δεν είχα ποτέ και χρήμα και χρόνο ταυτόχρονα! Όταν είχα το ένα, έλλειπε το άλλο!
Ποιο ήταν το τελευταίο ταξίδια που έκανες;
Άμστερνταμ και μου άρεσε πάρα πολύ! Είναι η πόλη στην οποία άνθισε αρχικά η έννοια του Ευρωπαίου πολίτη. Έχει πολύ καλά πανεπιστήμια, έχει τα περισσότερα μουσεία στην Ευρώπη. Εκτός από την ελευθέρια που έχει στην κάνναβη που γνωρίζουν οι περισσότεροι, δεν είμαι ούτως ή άλλως λάτρης, μου άρεσε πάρα πολύ ως κουλτούρα. Που κυκλοφορούν όλοι με ποδήλατα, σέβονται πολύ τους πεζούς… Ήταν όμορφα πολύ!
Αν δεν ήσουν ο Λευτέρης Ελευθερίου, ποιος θα ήθελες να είσαι;
Κανείς άλλος! Είμαι πολύ καλά με αυτό που είμαι!
