Αθηναίος βέρος, Κολωνακιώτης, γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913. Ήταν γιος χρυσοχόου, δούλεψε κοντά στον πατέρα του, και αφού πέρασε δύο χρόνια στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε παθιασμένα με το ποδόσφαιρο, το 1931 βρέθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου σε ηλικία 18 ετών.
Η υποκριτική μπήκε στη ζωή του τελείως τυχαία, όταν γνώρισε το σκηνοθέτη Λουί Ζουβέ, σε ταινία του οποίου έπαιξε ως κομπάρσος και μετά ακολούθησε μία θεατρική παράσταση. Μαγεμένος από τον κόσμου του θεάτρου και της τέχνης αποφάσισε να μαθητεύσει κοντά στον Ζουβέ και το 1937 έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου. Τον επόμενο χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο έργο του Τζέιμς Μπάρι «Τα παράσημα της γριούλας».
Στην προσωπική του ζωή υπήρξε λάτρης του ωραίου φύλου και ιδιαίτερα δημοφιλής στις γυναίκες. Είχε παντρευτεί δύο φορές, η πρώτη ήταν το 1945 όπου νυμφεύεται την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και τον επόμενο χρόνο αποκτά το μοναδικό του παιδί, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα και η δεύτερη σύζυγός του ήταν η Φιλιώ Κεκάτου με την οποία παντρεύτηκε το 1971. Ανέκαθεν όμως, μεγάλος του έρωτας ήταν η συνάδελφος και εξίσου αναγνωρισμένη ηθοποιός, Μάρω Κοντού, με την οποία ήταν πολύ αγαπημένο ζευγάρι και για δικούς τους προσωπικούς λόγους ο καθένας, δεν το δημοσιοποίησαν ποτέ!
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, συνεργάστηκε με πολλά ονόματα του καλλιτεχνικού στερεώματος της εποχής, όπως: η Ρίκα Διαλυνά, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Τζένη Καρέζη, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κι άλλου πολλοί. Οι ταινίες που έχει συμμετάσχει ακόμα περισσότερες, σε πολλές από τις οποίες είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ανάμεσα στις ταινίες που προβάλλονται ακόμα και σήμερα στην ελληνική τηλεόραση είναι: “Τι 30, τι 40, τι 50”, “Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι”, “Υπάρχει και φιλότιμο” και ένας εκτενής κατάλογος που δε θα έφταναν μία σελίδα για να τον ολοκληρώσουμε.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, πέθανε στις 28 Ιουνίου 1985 στο Ασκληπείο της Βούλας, αφού τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε υποφέρει από αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια.
