Κωνσταντινούπολη: Μία πόλη που πάντα θα σου λείπει…

I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.
The Grand Bazaar’s serene and cool,
An uproar at the hub of the Market,
Mosque yards are full of pigeons.
While hammers bang and clang at the docks
Spring winds bear the smell of sweat;
I am listening to Istanbul, intent, my eyes closed.

Απόσπασμα από το ποίημα “Ι Listen to Istanbul” του Orhan Veli

Είναι 6 το πρωί και ενώ περιμένουμε στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου το αμάξι που θα μας μεταφέρει μέχρι το αεροδρόμιο Istanbul το βλέμμα μου πέφτει σε ένα βιβλίο στο τραπεζάκι δίπλα μου. Το παίρνω στα χέρια μου και το ανοίγω, και μπροστά μου εμφανίζεται αυτό το ποίημα. Όση ώρα το διαβάζω είναι σαν να περνάνε από μπροστά μου ξανά όλα αυτά που έζησα, είδα, άκουσα, γεύτηκα, μύρισα, ένιωσα τις μέρες παραμονής μου στην Κωνσταντινούπολη. Μπορεί το ταξίδι μας να τελείωνε εκείνη την στιγμή όμως θα υπάρχει για πάντα στην μνήμη μου και την καρδιά μου…

H Kωνσταντινούπολη είναι μία πόλη που είτε θα την μισήσεις είτε θα την λατρέψεις. Αν όμως την αγαπήσεις, θα την αγαπήσεις τόσο βαθιά και ειλικρινά που όταν γυρίσεις πίσω θα σου λείπει και θα θέλεις πάντα να γυρνάς σε αυτήν. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι λόγοι που σε κάνουν να νιώθεις έτσι, δεν μπορώ ούτε εγώ να τους εξηγήσω, απλά είναι τόσο αντιφατικό το συναίσθημα που νιώθεις κατά την παραμονή σου εκεί που σε κυριεύει και σε ακολουθεί για μία ζωή. Από την μία βλέπεις ότι η κουλτούρα τους, η καθημερινότητα τους, τα ήθη, τα έθιμα τους είναι τόσο διαφορετικά από τα δικά μας αλλά από την άλλη πλευρά με έναν τρόπο ανεξήγητο νιώθεις τόσο δεμένος με αυτή την πόλη, σαν να έμενες πάντα εκεί. Ίσως γιατί η ιστορία που την συνοδεύει είναι τόσο μεγάλη, συγκλονιστική, μυθική, μαγευτική και υπάρχει σε κάθε γωνιά της, σε κάθε αξιοθέατο, σε κάθε βήμα που κάνεις.

Δεν θα σας πω ψέματα, ούτε παραμύθια, η πόλη είναι χαοτική, είναι βρώμικη, μουντή, με μία απίστευτη κίνηση που δεν έχω συναντήσει σε καμία άλλη μεγαλούπολη. Ναι λοιπόν, η Κωνσταντινούπολη δεν είναι μία πόλη μαγευτική, με γραφικά σοκάκια και γωνιές αμέτρητες για instagram stories. Τα συνεχή κορναρίσματα, οι φωνές των πλανόδιων πωλητών, οι πεζοί που περνάνε τις μεγάλες λεωφόρους με κόκκινο ενώ από μακριά έρχονται τα αυτοκίνητα με ταχύτητα φωτός και το γεγονός ότι ακόμα και στα πιο σημαντικά αξιοθέατα που επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες κάθε μέρα, όπως για παράδειγμα η Αγιά Σοφιά σχεδόν κανένας δεν μιλάει αγγλικά κάνοντας την συνεννόηση ένα μαρτύριο, είναι κάποια από τα πράγματα που πρέπει να γνωρίζεις από πριν.

Συμβουλή ένα λοιπόν οπλιστείτε με υπομονή, συμβουλή δύο μην νοικιάσετε επουδενεί αυτοκίνητο. Απλά προτιμήστε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και κυρίως το τραμ. Σε αντίθεση με την Ελλάδα το τραμ είναι πολύ βολικό, γρήγορο και πηγαίνει παντού. Εγώ προσωπικά χρησιμοποιούσα μόνο αυτό. Έξω από το αεροδρόμιο στην στάση που περιμένουν τα λεωφορεία για να σας μεταφέρουν στην πόλη υπάρχουν ειδικά κιόσκια όπου βγάζετε μία κάρτα απεριορίστων διαδρομών την Istanbulkart.*

Ανακαλύπτοντας την πόλη των αντιθέσεων

Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης η αλήθεια είναι ότι εντυπωσιάστηκα – ναι είναι τόσο μεγαλοπρεπές, luxury και high tech όσο μπορείτε να φανταστείτε- και πάρα το γεγονός ότι μας πήρε μία ώρα μέχρι να βγούμε έξω από αυτό – ναι ειναι τόσο μεγάλο όσο φαντάζεστε- ένιωσα μία απίστευτη ανυπομονησία να ανακαλύψω αυτή την πόλη που είχα ακούσει τόσα πολλά και πάντα ήθελα να επισκεφτώ. Το λεωφορείο, το οποίο πάλεψε με την εξωφρενική κίνηση της πόλης, μας άφησε την πλατεία Ταξίμ και από εκείνη την στιγμή, από εκείνο το μέρος ξεκίνησε το ταξίδι μας…

Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν στην ιστορική περιοχή του Πέραν (Pera) ή αλλιώς Beyoğlu για τους Τούρκους. Την περιοχή διασχίζει η τριών χιλιομέτρων διάσημη Μεγάλη Οδός, ή Grande Rue de Péra, ή Οδός Ανεξαρτησίας (İstiklâl Caddesi). Πολλά ονόματα για έναν δρόμο, πεζόδρομο πλέον, γεγονός που εκτός από την ποικιλία των εθνών που έζησαν στην περιοχή, πιστοποιεί και τη σπουδαιότητά του. Η οδός ξεκινάει από την ιστορική πλατεία Ταξίμ (Taksim) και φτάνει μέχρι την άλλη ιστορική συνοικία της Κωνσταντινούπολης, τον Γαλατά. Εκεί θα βρείτε και τον διάσημο και επιβλητικό Πύργο του Γαλατά. Αξίζει να περιμένετε στην ουρά για να ανεβείτε στην κορυφή του, να καθίσετε στην καφετέρια ή το εστιατόριο και να θαυμάσετε το βράδυ την πανοραμική θέα της παλιάς πόλης η οποία λούζεται από χιλιάδες φώτα και την Γέφυρα του Γαλατά, που διασχίζει τον Κεράτιο Κόλπο.

Επίσης, κατά μήκος της Μεγάλης Οδού θα ανακαλύψετε την στοά των λουλουδιών (Çiçek Pasajı) ή στοά Χρηστάκη, γνωστή ως Cité de Péra. Πρόκειται για το κτήριο που οικοδομήθηκε το 1876 από τον Χρηστάκη Ζωγράφο. Θα δείτε το Λύκειο του Γαλατά που είναι ένα από τα παλαιότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Πόλη αλλά και την καθολική εκκλησία του Αγίου Αντωνίου της Πάντοβα που οικοδομήθηκε το 1906.

Χιλιάδες κόσμου καθημερινά περπατούν σε αυτόν τον διάσημο πεζόδρομο, τουρίστες αλλά και ντόπιοι. Ένας δρόμος ο οποίος συνδυάζει τόσα πολλά στοιχεία αντιφατικά. Εδώ θα συναντήσεις καταστήματα από μεγάλα παγκόσμια brands όπως Μango, Ζara, Pandora, Nike, Adidas και πολλά ακόμα για να κάνεις τα ψώνια σου, αλλά και την τούρκικη εκδοχή του μουσείου Madame Tussauds, το Ελληνικό Προξενείο, παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία με λαχταριστά σιροπιαστά γλυκά, πλανόδιους πωλητές που πουλάνε ζεστό μαλεμπί, επιδέξιους τεχνίτες που σου προσφέρουν από μακριά με την ράβδο τους την τούρκικη εκδοχή του παγωτού, τον ντοτουρμά (το Hakki Zade είναι το πιο διάσημο από το 1864), βραβευμένα cocktail bars αλλά και cafes με πιστοποιημένους και έμπειρους baristas. Τόσες πολλές εικόνες, τόσες πολλές επιλογές, τόσες διαφορετικές εκφράσεις της καθημερινότητας που όσες φορές και αν περπατήσεις πάνω κάτω αυτόν τον πεζόδρομο πάντα κάτι νέο θα ανακαλύπτεις.

Μα πάνω από όλα αυτό που κλέβει την παράσταση και σίγουρα θα το έχεις δει στα stories όποιου έχει επισκεφτεί την πόλη είναι το χαρακτηριστικό νοσταλγικό τραμ, που ανεβοκατεβαίνει την Μεγάλη Οδό. Κάθε φορά που περνάει ακούγονται φωνές και μουσική, όλοι κάνουν στη άκρη και χειροκροτούν ενώ οι πιο τολμηροί -κυρίως πιτσιρίκια- τρέχουν από πίσω του και με ένα σάλτο πηδάνε επάνω, με τους επιβάτες να τους επευφημούν που τα κατάφεραν. Το τραμ αυτό λοιπόν από ότι μπορείτε να φανταστείτε είναι λιγότερο μεταφορικό μέσο και περισσότερο αξιοθέατο. Αν σας αρέσει να ρισκάρετε, τολμήστε το, είναι μια μοναδική εμπειρία.

Αγιά Σοφιά και Μπλε Τζαμί

Το ένα στέκει αγέρωχο και επιβλητικό απέναντι από το άλλο, σαν να υπάρχει μία σιωπηλή αιώνια μάχη μεταξύ τους για το ποιο θα επικρατήσει… αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό μόλις κατέβηκα από το τραμ και αντίκρισα δύο από τα πιο διάσημα “αξιοθέατα” στον κόσμο να με κοιτάζουν. Το ένα από τα αριστερά και το άλλο από τα δεξιά. Η Αγιά Σοφιά φυσικά δεν χρειάζεται συστάσεις και σίγουρα τα συναισθήματα καθώς στέκεσαι και την κοιτάζει απ’έξω λίγο πριν μπεις είναι πρωτόγνωρα. Κατά την παραμονή μου μέσα σε αυτήν… δεν μπορείς να περιγράψεις το συναίσθημα που νιώθεις, μόνο να το ζήσεις. Μέχρι να βγεις ξανά έξω στο φως μένεις σιωπηλός γιατί δεν μπορείς να εκφράσεις με λέξεις αυτό που σκέφτεσαι ή νιώθεις. Η μεγαλοπρέπεια της σου κόβει την ανάσα ενώ τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά που είναι κατασκευασμένα με φοβερή λεπτομέρεια δεν σε αφήνουν να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από πάνω τους. Αξίζει να δείτε τα δύο που σώζονται ολόκληρα στην Αυτοκρατορική Πύλη και την Νοτιοδυτική Πύλη.

Μία στιγμή όμως που πάντα θα θυμάμαι είναι να στέκομαι μπροστά από ένα ψηφιδωτό που κάλυπτε έναν από τους αμέτρητους τοίχους της και ήταν η περίφημη “Δέηση”, ίσως τα πιο διάσημα ψηφιδωτά της Αγιά Σοφιάς. Το ψηφιδωτό ήταν μέχρι την μέση κατεστραμένο… Το διέλυσαν οι Οθωμανοί όταν μπήκαν, όπως και όλα τα ψηφιδωτά εκεί μέσα, κατέστρεφαν τα ψηφιδωτά, τα “ξερίζωσαν” με τα νύχια τους, για αυτό είναι όλα χαλασμένα μέχρι την μέση, γιατί μέχρι εκεί έφταναν…..

Μην φύγετε αν δεν ρίξετε μια ματιά στην περίφημη «τρύπα του Εξαδάχτυλου» που υπάρχει πάνω σε μια κολόνα στο εσωτερικό του ναού. Σύμφωνα με το μύθο, αν βάλετε εκεί το δάχτυλό σας και το γυρίσετε, η ευχή σας θα πραγματοποιηθεί! Εγώ πάντως το έκανα, έτσι για την εμπειρία και ας ήμουν η μοναδική Ελληνίδα που περίμενε καρτερικά στην ουρά μαζί με ένα γκρουπ από Κινέζους.

Βγαίνοντας από την Αγιά Σοφιά, παρακινούμενοι εγώ και η παρέα μου από την ταξιδιωτική “περιέργεια” αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και το Μπλε Τζαμί (Sultanahmet Camii). Βέβαια, αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι οι γυναίκες για να μπουν επιβάλλεται να φοράνε μαντήλι στο κεφάλι ενώ ανά διαστήματα μέσα στην ημέρα κλείνει ολόκληρο το κτίριο για να προσευχηθούν οι πιστοί. Οπότε καλό είναι να δείτε από πριν ποιες ώρες δεν είναι ώρες προσευχής γιατί αλλιώς μπορεί να περιμένετε μέχρι και μία ώρα απ’έξω για να ανοίξει ξανά. Πάντως, οι έξι μιναρέδες, το παράξενο μπλε του χρώμα, τα 20.000 χειροποίητα κεραμικά πλακάκια που κοσμούν το κατώτερο μέρος του, τα διακόσια παράθυρα με περίτεχνα σχέδια από βιτρώ αλλά και οι πολυτελείς πολυέλαιοι και τα εντυπωσιακά χαλιά στο εσωτερικό του, συνθέτουν μια μοναδική εικόνα.

Το Μεγάλο Παζάρι
Ε ναι λοιπόν η επίσκεψη στο Kapalıçarşı είναι μία εμπειρία που δεν θα έχετε ξαναζήσει. Εγώ όταν πέρασα την πύλη του πραγματικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό, και κοίταζα σαν μαγεμένη… πλήθος κόσμου να ξεχύνεται μπροστά μου, χρυσά κοσμήματα να μου τραβάνε την προσοχή από τις βιτρίνες αριστερά μου, τσάντες-εξαιρετικά αντίγραφα του brand Christian Dior στα καταστήματα από τα δεξιά μου. Καθώς προχωρούσα τα μάτια μου δεν προλάβαιναν να τα δουν όλα και να επεξεργαστούν τέτοιο όγκο προϊόντων… χαλιά, δερμάτινα μπουφάν, γούνες, έπιπλα αντίκες, σουβενίρ, φαναράκια με τεχνική βιτρώ, διακοσμητικά για το σπίτι, τσάντες, μπαχαρικά, υφάσματα … 3.600 καταστήματα σε 30.700 μ²! Έμεινα δυό ώρες μέσα στο παζάρι και πραγματικά έχω την εντύπωση ότι δεν κατάφερα να δώ ούτε το μισό.

Για να ζήσεις όμως την αυθεντική εμπειρία του, πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις… μα τι άλλο; Φυσικά παζάρι! Ή μάλλον επιβάλλεται. Μην ντραπείτε, απλά κάντε το.Και εγώ στην αρχή ξεκίνησα διστακτικά, ντρεπόμουν “Γεια σας. Πόσο κάνει αυτό; Μπορείτε να μου κόψετε 5 ευρώ; κλπ κλπ”. Είκοσι λεπτά αργότερα και μετά από δύο τρεις προσπάθειες, κυριευμένη από αυτή την μαγική ατμόσφαιρα του παζαριού και μαγεμένη από την υπέροχη αυτή οχλαγωγία και τον πλούτο των επιλογών, η πρώτη μου φράση πλέον ήταν “Σου δίνω τόσα και είμαστε εντάξει” δίχως να αφήνω περιθώριο. Αγόραζα αυτό που ήθελα στα λεφτά που ήθελα. Και πιστέψτε με όταν το καταφέρετε αυτό δεν θα θέλετε να φύγετε πότε από εκεί μέσα.

Ταξίδι στη Χάλκη και τον…. χρόνο

Αν μείνετε αρκετές μέρες σίγουρα ένα από τα πράγματα που επιβάλλεται να κάνετε είναι μία ημερήσια εκδρομή στα Πριγκιπόνησα, που βρίσκονται περίπου μία ώρα από την Τουρκία και δεσπόζουν στην Θάλασσα του Μαρμαρά. Επειδή όμως είναι δύσκολο να επισκεφτείς και τα τέσσερα, καλύτερα να προτιμήσετε την Χάλκη, ή Heybeliada ή Heybeli Ada στα τούρκικα.

Εδώ είναι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος και οι επιβλητικές μονοκατοικίες κλέβουν την παράσταση. Μόλις φτάσετε στο λιμάνι πάρτε μία άμαξα -προσοχή να κρατιέστε στις στροφές γιατί αυτοί οι αμαξάδες τρέχουν σαν τους τρελούς- και ανηφορίστε στο λόφο της Ελπίδας όπου βρίσκεται το ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, όπου στεγαζόταν η φημισμένη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η κύρια θεολογική σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Οι κήποι του μοναστηριού που μοιάζουν σαν θέμα από πίνακα του Paul Cezanne, η πανοραμική θέα στην Θάλασσα του Μαρμαρά, το πανέμορφο παγόνι που κυκλοφορεί ελεύθερο και σταματάει να φωτογραφηθεί μαζί σου αλλά και η μοναδική εικόνα της ορθοδοξίας που είναι διπλής όψης και φυλάσσεται στην εκκλησία μέσα στο μοναστήρι κάνουν την βόλτα σου αξέχαστη.

Τα δικά μου μυστικά….

Στην Κωνσταντινούπολη, είδα, δοκίμασα, γεύτηκα αρκετά αλλά κάποια πραγματικά είναι από τους λόγους που δεν θα ξεχάσω ποτέ την παραμονή μου εκεί. Αυτά είναι τα δικά μου μυστικά – tips για να κάνετε το ταξίδι σας ακόμα πιο ιδιαίτερο.

Μυστικό Νο1: Ένας από τους λόγους για τους οποίους θα ήθελα να επισκεφτώ ξανά την Κωνσταντινούπολη είναι το cafe-bar restaurant Ravouna 1906. Μπορεί να μην το βρείτε σε λίστες για τα μέρη που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε αλλά…. Πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτείτε. Βρίσκεται στην Μεγάλη Οδό και ειλικρινά είναι το πιο ζεστό, φιλικό μέρος που επισκέφτηκα και για αυτό το λόγο έγινε ας πούμε το στέκι μας όσες μέρες μείναμε στην πόλη. Εκπληκτικό αυθεντικό τούρκικο πρωινό -must have του καταλόγου του-, μία τεράστια ποικιλία σε καφέδες -προς έκπληξη μου ανακάλυψα ότι είναι από το 2006 μέλος του διεθνούς οργανισμού για τον καφέ Specialty Coffee Association-, έναν ιδιοκτήτη και προσωπικό που θα τους μιλάτε με το μικρό τους όνομα από την πρώτη στιγμή.

Αν πάτε βράδυ και προλάβετε ένα από τα δύο τραπεζάκια στο μικρό μπαλκονάκι τότε παραγγείλτε ένα Οld fashioned, α ξέχασα να σας πω ότι έχουν μία ενημερωμένη κάβα και φτιάχνουν συγκλονιστικά cocktails, και καθίστε να παρατηρείτε αυτό το υπέροχο μωσαϊκό ανθρώπων που περνάει από μπροστά σας και κάνει αυτή την πόλη να ξεχωρίζει.

Μυστικό Νο2: Αν θέλεις να ζήσετε την πραγματική γαστρονομική εμπειρία της πόλης δεν γίνεται να μην δεν σταματήσετε σε κάποιον από τους αμέτρητους πλανόδιους πωλητές-μάγειρες για να δοκιμάσετε το σάντουιτς με ψητό ψάρι (Balik Ekmek) κάτω από τη γέφυρα του Βόσπορου. Μόνο που πρέπει να πάτε νωρίς, μέχρι τις 12 το μεσημέρι, για να προλάβετε τα καΐκια που ξεφορτώνουν την πραμάτεια τους.

Μυστικό Νο3: Ακόμα μια λιχουδιά που θα πρέπει να δοκιμάσετε είναι τα μύδια και μάλιστα μπορείτε να τα βρείτε παντού! Σε διάφορα σημεία της πόλης θα ανακαλύψετε πάγκους με μύδια γεμιστά ή και σκέτα με λίγο λεμονάκι. Βουνό από μαύρα γυαλιστερά μύδια γεμιστά με αρωματικό πιλάφι. Σταματάτε, διαλέγετε μύδια, βάζετε λεμονάκι, πληρώνετε και τα τρώτε εκείνη την στιγμή όρθιοι.

Μυστικό Νο4: Στην περιοχή Sultan Ahmet, κοντά στην Αγιά Σοφιά ένα εστιατόριο με πολύχρωμες καρέκλες και υπέροχη ατμόσφαιρα θα σας κλέψει την καρδιά. Αν πρέπει να επιλέξετε κάποιο μέρος για να δοκιμάσετε αυθεντική οθωμανική κουζίνα τότε το Beso Restaurant είναι η κατάλληλη επιλογή. Συμβουλή μου είναι για να βρείτε σίγουρα τραπέζι να κάνετε κράτηση. Οι τεράστιες μερίδες που σερβίρονται στα παραδοσιακά πήλινα πιάτα θα ολοκληρώσουν την εμπειρία. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το Adana Kebab, το Iskender, το Çoban kavurma, το Hünkar beğendi και φυσικά στο τέλος το Kunefe.

Μυστικό Νο5: Στον αριθμό 5 στο γραφικό σοκάκι Müeyyet Sk., στην περιοχή Beyoğlu θα ανακαλύψετε ένα από τα καλύτερα bars της πόλης, το Moretenders cocktails crib. Μοντέρνο design, ηλεκτρονική μουσική, όμορφος κόσμος που χορεύει μέχρι το πρωί, βραβευμένοι bartenders και μια cocktail list με φαντασία και υψηλού επιπέδου.

Μυστικό Νο6: Αν θέλεις να φας ψάρι και θαλασσινά σε πολυτελή εστιατόρια όπου σερβιτόροι ντυμένοι με γιλέκο και παπιγιόν θα σερβίρουν στο πιάτο σου όποια λιχουδιά έρχεται στο τραπέζι, τότε πρέπει να επισκεφτείς την περιοχή Besiktas. Η αλήθεια είναι ότι ενώ στην αρχή σου φαίνεται λίγο υπερβολική αυτή η περιποίηση μετά από λίγη ώρα απλά πιάνεις τον εαυτό σου να απολαμβάνει την θέα στην θάλασσα πίνοντας ένα ποτήρι παραδοσιακή rakısı.

Μυστικό Νο7: Στην περιοχή Beyoglu, σχεδόν απέναντι από το Ελληνικό Προξενείο, θα βρείτε ένα μικρό διαμαντάκι: το “Ara cafe”, το οποίο αποτελεί στέκι της νεολαίας και θα σας κερδίσει για την καλλιτεχνική του ατμόσφαιρα και αύρα. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε αφού πρόκειται για το cafe του θρυλικού τουρκοαρμένιου φωτογράφου Ara Güler.

Ο φωτογράφος του αιώνα όπως ανακηρύχτηκε στην Τουρκία το 1999, το “Μάτι της πόλης” όπως τον έλεγαν όλοι στους καλλιτεχνικούς κύκλους μπορεί να έφυγε από την ζωή το 2018 αλλά η παρουσία του είναι έντονη στο artistic cafe του αφού οι τοίχοι του καλύπτονται από μερικές από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του, οι οποίες πραγματικά όση ώρα θα μείνεις εκεί σε καθηλώνουν.

Μυστικό Νο8: Εάν θέλετε να κάνετε shopping ή ακόμα και window shopping πρέπει να επισκεφτείτε την κοσμοπολίτικη περιοχή του Nisantasi. Αξίζει να περπατήσετε στην Abdi Ipekci, που θεωρείται μάλιστα ο πιο ακριβός δρόµος της Τουρκίας και ένας από τους 45 αντίστοιχους ολόκληρου του κόσµου καθώς εδώ υπάρχουν πολλά επώνυµα brands, ενώ πολλοί Οίκοι (Alexander McQueen, Louis Vuitton, Gucci) έχουν τα πολυτελή καταστήµατά τους.

H Kωνσταντινούπολη είναι μία πόλη που είτε θα την μισήσεις είτε θα την λατρέψεις. Αν όμως την αγαπήσεις, θα την αγαπήσεις τόσο βαθιά και ειλικρινά που όταν γυρίσεις πίσω θα σου λείπει και θα θέλεις πάντα να γυρνάς σε αυτήν. Εγώ την αγάπησα και την αγάπησα βαθιά και πάντα θα θέλω να γυρνάω σε αυτήν….

*Χρήσιμα tips για την μετακίνηση

• Για την μετακίνηση σας καλό είναι να βγάλετε την ISTANBULKART (κάρτα πολλαπλών διαδρομών) καθώς μπορείτε όλα τα άτομα που είστε στην παρέα να χρησιμοποιείτε την ίδια κάρτα, απλά την δίνετε ο ένας στον άλλον για να την χτυπάει σε όποιο μεταφορικό μπείτε.
• Θα την βρείτε σε όλα τα περίπτερα (7-8 τούρκικες λίρες) και στα αυτόματα μηχανήματα στις στάσεις του τραμ, metro και στις αποβάθρες. Θα την φορτώσετε με όσα χρήματα θέλετε από το περίπτερο που θα την αγοράσετε ή μπορείτε και στα αυτόματα μηχανήματα.
• Στα λεωφορεία βάζεις την κάρτα στο μηχάνημα δίπλα στο οδηγό, ακούγεται ένας χαρακτηριστικός ήχος που σημαίνει ότι έγινε η καταχώρηση και έχουν αφαιρεθεί και χρήματα από την κάρτα.
• Στο τραμ, στο μετρό σκανάρεις την κάρτα στο μηχάνημα της εισόδου για να μπεις μόνο που σε αυτή την περίπτωση μπορείς να δεις το υπόλοιπο των χρημάτων και πόσες διαδρομές μπορείς να κάνεις ακόμα.
• Τα μηχανάκια στο τραμ που ”φορτώνουν” τις Istanbulkart βγάζουν και εισιτήριο μίας διαδρομής που κοστίζει 5 λίρες. Αν χρησιμοποιήσετε την Istanbulkart η διαδρομή κοστίζει 2.60 τούρκικες λίρες.

  

• Εισιτήρια μιας διαδρομής θα βρείτε και σε περίπτερα, αλλά όχι σε όλα.
• Αποφεύγετε τα ταξί καθώς η κίνηση είναι πολύ μεγάλη όλες τις ώρες οπότε θα σας έρθει αρκετά ακριβά ενώ επίσης οι Τούρκοι δεν είναι οι καλύτεροι οδηγοί που υπάρχουν και το λέω απο προσωπική εμπειρία αλλά και μαρτυρίες άλλων.

Σημείωση sos: Τα μηχανήματα που βρίσκονται στο metro ή στο τραμ όπου μπορείτε να ξαναγεμίσετε την κάρτα με λεφτά δεν έχει τα αγγλικά ως επιλογή και γενικά ακόμα και οι περιπτεράδες δεν μιλάνε αγγλικά – ναι ξέρω πολύ περίεργο για μία πόλη που δέχεται εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο- οπότε καλό είναι να την έχετε γεμίσει από πριν στο κιόσκι του αεροδρομίου με όσα περισσότερα λεφτά μπορείτε αναλόγως τα άτομα και τις ημέρες που θα μείνει για να μη χρειαστεί μετά να ζητήσετε την βοήθεια κάποιου ντόπιου για να σας κάνει μετάφραση.