Η γραφή και η μουσική κυλά στις φλέβες της κι έτσι το να ασχοληθεί με τις Τέχνες ήταν για εκείνη μονόδρομος. Μεγάλωσε μέσα σε μια δημοσιογραφική οικογένεια καθώς ο πατέρας της, Γιάννης Θεοδωράκης υπήρξε μεγάλος δημοσιογράφος όπως και η μητέρα της Νίτσα Λουλέ, αλλά και συνάμα μέσα στην ποίηση και τη μουσική καθώς θείος της ήταν ο σπουδαίος, Μίκης Θεοδωράκης. Ο λόγος για την εξαιρετικά ταλαντούχα Μάρω Θεοδωράκη, την οποία συναντήσαμε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της παιδικού βιβλίου «Μουσούδα, σ’ αγαπώ!» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Μουσική, λόγος, συγγραφή, θέατρο! Πως καταφέρνετε να τα συνδυάζετε όλα και μάλιστα τόσο επιτυχημένα;
Αν αγαπάς αυτό που κάνεις έχεις πάντα χρόνο να διαθέσεις. Έτσι κρατώ τις ισορροπίες. Μέσα από την αγάπη, το όραμα και τον στόχο. Η μουσική, η συγγραφή, το θεατρικό τραγούδι και η διδασκαλία δεν είναι μόνο κομμάτια της ζωής μου αλλά η πραγματικότητά μου.
Κατέχει κάποια από τις παραπάνω δραστηριότητες ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;
Η μουσική μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή μου. Είμαι αγκαλιά με ένα πιάνο από πέντε χρονών, με τη διαδρομή μου να ξεκινά στα ωδεία πολύ νωρίς και με συμπορευτές σπουδαίους δασκάλους. Με τη συνεχή εξάσκηση αλλά και το πάθος να συμβάλλουν στην αποδοτικότητά μου. Η μουσική ήταν πάντα εκεί, με κάθε τρόπο, ενώ παραμένει σύμμαχός μου σε κάθε επαγγελματική και προσωπική στιγμή.
Έχετε ήδη γράψει 57 παραμύθια. Πότε άρχισε αυτή η δημιουργική πορεία για σας και πως εμπνέεστε τις ιστορίες σας;
Γράφω από το 1999, όταν εκδόθηκε τότε το πρώτο μου βιβλίο Η Παραμυθάδα με τις νότες, το οποίο αφορούσε τη μουσική. Από τότε φαίνεται πως η έμπνευση δεν με εγκατέλειψε. Αντιθέτως, με παρακίνησε στο να πειραματιστώ και με άλλες θεματικές. Έτσι άρχισα να κατακτώ μικρούς στόχους γράφοντας κυρίως για μικρά παιδιά. Μπήκα στον κόσμο της παιδικότητας. Έναν πολύχρωμο κόσμο που μου ξεδίπλωσε μια διαφορετική όψη της ζωής. Εμπνέομαι από την καθημερινότητα, από τις δικές μου ανησυχίες και προσδοκίες.
Ποιες οι δυσκολίες και ποιες οι ευκολίες αντίστοιχα που αντιμετωπίζει ένας συγγραφέας που ασχολείται με το παιδικό βιβλίο;
Το μεγάλο στοίχημα για τον συγγραφέα παιδικών βιβλίων θεωρώ ότι είναι η αμεσότητα. Ο τρόπος που θα επικοινωνήσει τον στόχο του στο μικρό παιδί χρειάζεται αμεσότητα, αλήθεια και ακεραιότητα. Κι ας ακροβατεί συχνά ανάμεσα στο φανταστικό και στο ρεαλιστικό. Έχει μια ιδιαιτερότητα το να λες σπουδαία πράγματα με απλό τρόπο. Η διαδικασία της συγγραφής στην πραγματικότητα είναι μια πνευματική άσκηση. Κι όταν γράφεις για παιδιά αυτή η άσκηση επηρεάζει όλο σου το είναι. Δεν είναι μια απλή διαδικασία.
Ποια η σημαντικότητα του παραμυθιού για το παιδί, για το γονιό στη σημερινή τεχνολογική κοινωνία;
Το παραμύθι ανοίγει νέους ορίζοντες στα παιδιά. Δημιουργεί έναν ασφαλή τόπο όπου εκεί το παιδί μπορεί να ξεπεράσει τους φόβους του, να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του, να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του, να αναγνωρίσει τις δυναμικές του ή τις αδυναμίες του, να καλλιεργήσει τις αναγνωστικές του ικανότητες. Οι γονείς θα έπρεπε να επενδύουν στη φιλαναγνωσία γιατί τα οφέλη της είναι τεράστια. Η τεχνολογία φλυαρεί καθημερινά στη ζωή μικρών και μεγάλων, ακινητοποιώντας συχνά και το νοητικό και το πνευματικό πεδίο. Στο χέρι όλων μας είναι να περιοριστεί αυτή η φλυαρία!
Μεγαλώσατε σε μία οικογένεια… γραφιάδων! Έπαιξε αυτό ρόλο στην επιλογή της επαγγελματικής σας έκφρασης;
Αναμφισβήτητα η δημοσιογραφική ιδιότητα των γονιών με επηρέασε. Θυμάμαι ακόμα τον ήχο από τις δυο γραφομηχανές που χτυπούσαν ρυθμικά μέσα στο σπίτι και το πάθος τους για γράψιμο. Τα άρθρα των γονιών μου είναι από τα πρώτα πράγματα που διάβασα σαν μικρό παιδί. Επιπλέον, τα καλοκαίρια μου ήταν γεμάτα από εξωσχολικά βιβλία. Διακοπές στην Κρήτη παραμάσχαλα με τα βιβλία που μόλις είχαμε αγοράσει με τον πατέρα μου και λαχταρούσα να τα διαβάσω. Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή, Ιούλιος Βερν, Λουντέμης. Πληρότητα!
«Μουσούδα, σ’ αγαπώ!» το νέο σας παιδικό βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας. Πως προέκυψε η ιδέα για τη συγγραφή του;
Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω μια μικρή ιστορία για τους τετράποδους φίλους μας. Κι αυτή η ιστορία συμπληρώνει τη σειρά «Σ’ αγαπώ», που εδώ και μια πενταετία κρατάει συντροφιά στους μικρούς μου αναγνώστες. Τα ζώα μάς διδάσκουν την αγάπη παρέχοντας φροντίδα, διδάσκοντας ενσυναίσθηση και συμπόνια. Μέσα σε αυτό το εικονογραφημένο παραμύθι θέλω να μιλήσω στα παιδιά για τα δικαιώματα των αδέσποτων ζώων και για τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντί τους. Να τα μυήσω στην αξία της φιλίας, στη σπουδαιότητα της ενσυναίσθησης και στη δύναμη της αποδοχής. Ο Μουσούδας ήρθε για να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και συνανθρώπους.
Η φροντίδα και η υπευθυνότητα χρωματίζονται μέσα σε αυτή την τρυφερή ιστορία, θυμίζοντάς μας πως η ζωοφιλία προάγει τον σεβασμό στη ζωή. Εσείς ως παιδί μεγαλώσατε με ζωάκια στο περιβάλλον σας;
Είχαμε την ευκαιρία σαν παιδιά να υιοθετήσουμε εγώ κι αδερφός μου μια γάτα, τη Σαλώμη, έπειτα από παρότρυνση του πατέρα μας. Ο πατέρας λάτρευε και σεβόταν τα ζώα. Αυτό τον σεβασμό μάς τον δίδαξε με τη στάση ζωής που είχε. Και μας έμαθε πως κάθε πλάσμα αξίζει τη ζωή όπως κι εμείς.
Βιώνουμε δύσκολους καιρούς αφου βλέπουμε καθημερινά να συμβαίνουν κακοποιήσεις ζώων. Κάποια περιστατικά μάλιστα είναι τόσο τραγικά που τα ζώα χάνουν την ζωή τους… Γιατί ο κόσμος τελικά κάποιες φορές δείχνει τόση αγριότητα…;
Τα ζώα έχουν ηθική. Ο άνθρωπος δεν έχει. Από εκεί ξεκινούν όλα. Η κακοποίηση των ζώων είναι ένα φαινόμενο επικίνδυνο που δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι –αν χαρακτηρίζονται άνθρωποι!– θεωρούν κατώτερα αυτά τα πλάσματα. Θεωρούν ότι μπορούν να προκαλούν πόνο, να τα βασανίζουν, να τα εξευτελίζουν, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούν να αμυνθούν! Και βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν με την ίδια ευκολία να ασκήσουν βία και εκφοβισμό στον συνάνθρωπό τους. Μόνο θλίψη και θυμό μπορεί να νιώθει κανείς με όλα αυτά τα φαινόμενα βασανισμού ζώων. Εύχομαι το εκπαιδευτικό σύστημα να δώσει κάποτε προτεραιότητα στα μαθήματα «αξιών». Όπως και εύχομαι οι οικογένειες να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους στην αγάπη.
Τι σχέση έχει το τραγούδι με την καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία στην προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία; Η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται στο επίσης νέο σας βιβλίο Δημιουργικό τραγούδι και μουσικοκινητική, που κυκλοφόρησε στις 18/10 από τις Εκδόσεις Μίνωας. Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό.
Το τραγούδι αποτελεί μια πνευματική τροφή για τα παιδιά σχολικής και προσχολική ηλικίας. Είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο αλλά και ένα θεραπευτικό μέσο στα χέρια των γονιών και των εκπαιδευτικών. Σε αυτό το βιβλίο με απασχόλησε αυτή η δυνατή σχέση του τραγουδιού με την καθημερινή εκπαιδευτική διαδικασία. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας μουσικής εξερεύνησης, η οποία χωρίζεται σε οχτώ ενότητες με 32 τραγούδια μουσικοκινητικής δράσης, με άξονα τις πραγματικές ανάγκες των μικρών παιδιών. Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για αυτό μου το βιβλίο με τους εκπαιδευτικούς, τους μουσικούς, τους θεραπευτές και τους εμψυχωτές να το αγκαλιάζουν από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό και προχωρήσαμε φέτος σε νέα εμπλουτισμένη έκδοση.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Μόλις τελείωσα το βιβλίο του φίλου μου του Σπύρου του Πετρουλάκη Κατά Ιωάννη, από εκδόσεις Μίνωας, το οποίο με καθήλωσε. Ένα μυθιστόρημα που διαδραματίζεται ανάμεσα σε Χανιά και Σμύρνη, με ιστορικές αναφορές και με μια μυθοπλασία που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα από την αγωνία.
