Η συνέντευξή μας έγινε τηλεφωνικά αφού η ίδια βρίσκεται σε περιοδείες. Αλήθεια σας λέω, δεν ξέρω από πότε είχα να ακούσω – αν άκουσα ποτέ- τόσο στιβαρή φωνή στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου. Σταράτη, κοφτή, αληθινή, ουσιαστική. Η Λένα Παπαληγούρα σε καθηλώνει ακόμη και με τη φωνή της. Όταν δε, πατά το σανίδι… Μας παίρνει μαζί της στα πιο όμορφα υποκριτικά ταξίδια… Με θεατρική παρουσία που θα ζήλευαν αρκετοί αλλά και τηλεοπτικές εμφανίσεις ουσιαστικές, σε δουλειές που θα θυμόμαστε για χρόνια, η Λένα είναι ο ορισμός του ταλαντούχου ηθοποιού κι αυτό λίγο πολύ το ξέρετε όλοι. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι την ίδια ώρα είναι και το πιο μπεσαλίδικο, ειλικρινές και καλό παιδί που γνωρίζετε. Κι αυτό θα το καταλάβει κανείς έστω κι αν μιλήσει μαζί της για λίγα μόνο λεπτά… Φέτος την απολαμβάνουμε ξανά μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δείκτες και συγκεκριμένα μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ σε μία νέα τηλεοπτική σειρά που αναμένεται να λατρέψει το κοινό! Το όνομα αυτής «Φλόγα και άνεμος»…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Φωτογράφος: Γιάννης Βασταρδής
MakeUp/ Hair: Κατερίνα Μητροπούλου
Styling: Γιάννης Μπαριτάκης
«Φλόγα και άνεμος»: Ένας θυελλώδης έρωτας έρχεται το Σεπτέμβριο στην ΕΡΤ στον οποίο εσύ ως Όλγα, παίζεις τον ρόλο σου… Μίλησέ μας γι αυτό…
Η σειρά αυτή πραγματεύεται τον έρωτα του Γεωργίου Παπανδρέου και της Κυβέλης και φέρνει στο φως μυστικά της ερωτικής αυτής ιστορίας που κυριάρχησε στη θεατρική και πολιτική σκηνή της χώρας. Ένας έρωτας γεμάτος ανυπέρβλητα εμπόδια, που όμως κατάφερε να ζήσει κρυφά και φανερά, για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Μιλάμε για έναν θυελλώδη έρωτα ανάμεσα σε δυο κόσμους. Πιστεύω πως θα αγγίξει πολύ κόσμο αυτή η σειρά… Είμαι φοβερά χαρούμενη που είμαι μέρος αυτών των δώδεκα επεισοδίων της ΕΡΤ γιατί είναι καλοδουλεμένα, με άνεση χρόνου και σωστή επιμέλεια σε όλο τους το φάσμα. Το βιβλίο του Στέφανου Δανδολου πάνω στο οποίο βασίζεται η σειρά είναι υπέροχο καθώς και η προσαρμογή του σεναρίου από την Ρενα Ριγγα. Η Ρέινα Εσκενάζυ έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στη σκηνοθεσία, κάθε επεισόδιο είναι μια φοβερή ιστορία με ωραία σκηνικά και ρούχα που μεταφέρουν απόλυτα το κλίμα της εποχής.
Την ίδια ώρα το κάστ είναι καταπληκτικό…
Πράγματι! Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Άρης Λεμπεσόπουλος, Δημήτρης Καταλειφός, Θέμις Μπαζάκα, Αργύρης Πανταζάρας και πολλλοι άλλοι…Είναι όλοι τους μοναδικοί! Είμαι πολύ τυχερή που θα δουλέψω μαζί τους
Η σειρά είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο «Φλόγα και Άνεμος» του Στέφανου Δάνδολου, σωστά;
Ναι ακριβώς! Και το βιβλίο είναι βασισμένο κυρίως σε αληθινά γεγονότα. Έτσι, οι περισσότεροι συνάδελφοι υποδύονται υπαρκτά πρόσωπα μέσα στην ιστορία, εκτός από εμένα και κάποιους ακόμη ρόλους που παίζουμε ένα πρόσωπο μυθοπλασίας, που δεν είναι δηλαδή ιστορικό, την Όλγα, η οποία ζει τη δική της ιστορία και εκφράζει μια ολόκληρη μερίδα από τις γυναίκες εκείνης της εποχής. Είναι έγκυος, παντρεμένη σε ένα δύσκολο γάμο, υφίσταται αρκετές δυσκολίες και διανύει μια περίοδο αρκετά μοναχική.
Τι είναι για εσένα ευκολότερο αλήθεια, να υποδυθείς ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο ή μια ηρωίδα μυθοπλασίας;
Όλα είναι σχετικά. Υπάρχουν και ευκολίες και δυσκολίες. Οπότε δεν μπορώ να σου πω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Όταν αναφέρεσαι σε ένα ιστορικό πρόσωπο, με συγκεκριμένα γεγονότα, σε συγκεκριμένη εποχή, πρέπει να το υποδυθείς όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα ακόμα και στην εμφάνιση. Πρέπει να κάνεις μεταμόρφωση ώστε να παραπέμπεις στο πρόσωπο αυτό. Είναι πολύ ενδιαφέρον και δύσκολο αυτό. Από την άλλη αν ο ρόλος είναι προιόν μυθοπλασίας, όπως ο δικός μου, έχεις την Ελευθερια να χρησιμοποιήσεις μονάχα τη φαντασία σου…
Είναι η δεύτερη φορά, μετά το «Καρτ Ποστάλ» πέρσι, που θα σε δούμε μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ. Πως είναι να ανήκεις στην κρατική οικογένεια;
Γίνεται μια τεράστια προσπάθεια και στην ΕΡΤ γενικότερα αλλά και σχετικά με τη μυθοπλασία και αυτό είναι αρχικά ευχάριστο για εμάς τους ηθοποιούς αλλά και φυσικά για τον κόσμο. Επενδύονται χρήμματα ,χρόνος και κόπος για να γίνουν οι δουλειές σωστά κι αυτό φαίνεται στο αποτέλεσμα. Το «Καρτ Ποστάλ» ας πούμε, που συμμετείχα, είναι μια εκπληκτική σειρά, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες του εξωτερικού, με προσεγμένη σκηνοθεσία και ωραίο σενάριο, γυρισμένο σε πολύ όμορφους τόπους, γι αυτό και αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο.
Παράλληλα σε πετυχαίνω σε περιοδεία… Πες μας δυο λόγια για αυτό…
Ναι πράγματι! Περιοδεύουμε με την παράσταση «Γυάλινος Κόσμος» που ξεκίνησε πριν δυόμισι χρόνια από το Εθνικό Θέατρο. Ξέρεις τότε εν μέσω Covid, ζήσαμε κι αυτή την άβολη στιγμή του να παίζουμε με live streaming… Ευτυχώς βέβαια, πήγε πάρα πολύ καλά, κι έτσι πάρθηκε η απόφαση να παρουσιάσουμε την παράσταση το χειμώνα κανονικά και να συνεχίσουμε με περιοδεία και το καλοκαίρι. Με τη νέα διανομή έχουμε τη χαρά και την τιμή να είναι μαζί μας η υπέροχη Κάτια Δανδουλάκη και ο Γιάννης Κουκουρακης μαζί με τον Κωνσταντίνο Μπιμπή. Πρόκειται για ένα κλασσικό, πολύ συγκινητικό, αυτοβιογραφικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς που αφορά μια δυσλειτουργική οικογένεια, εγκαταλελειμένη από τον πατέρα, η οποία επιβιώνει από τα τραύματα και τις απώλειες της. Η Λώρα, ο ρόλος που υποδύομαι δηλαδή, έχει ένα θέμα στο πόδι που την κάνει κοινωνικά αποκλεισμένη. Πρόκειται για ένα έργο με έντονα κοινωνικά μηνύματα καθώς μιλά και για την διαφορετικοτητα. Είναι λοιπόν ακόμα και σήμερα επίκαιρο και διαχρονικό αν σκεφτείς ότι γράφτηκε πριν πολλά χρόνια στην Αμερική!
Ως πότε θα περιοδεύετε;
Μέχρι τέλος Αυγούστου! Μετά θα πρέπει να πάω στο Λοκάρνο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, για μια ταινία μικρού μήκους στην οποία συμμετέχω και που θα κάνει την επίσημη πρεμιέρα της εκεί. Πρόκειται για μία ταίνια του Θανάση Νεοφώτιστου. Όταν λοιπόν μου έστειλε το σενάριο, ενθουσιάστηκα. Πραγματεύεται την ιστορία μιας αεροσυνοδού που κατά τη διάρκεια μίας πτήσης φέρεται αλλόκοτα δείχνοντας ότι την ενοχλούν τα σιδεράκια στα δόντια που μόλις έχει βάλει, ενώ στην πορεία αντιλαμβανόμαστε πως το πραγματικό θέμα της είναι πως μεταφέρει εν ώρα υπηρεσίας το πτώμα της μητέρας της στις αποσκευές του αεροπλάνου. Είναι τότε η στιγμή που η τανία μεταφέρεται σε ένα επίπεδο σχεδόν μεταφυσικό και πλέον μιλάμε για την σχέση μάνας και κόρης. Την απώλεια, την απουσία και γενικά τα άλυτα ενδοοικογενειακά θέματα που έχουν προκύψει. Τα γυρίσματα έγιναν εδώ μέσα σε ένα κατασκευασμένο αεροπλάνο μιας και δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κανονικό γιατί κάποια στιγμή με βάση το σενάριο, εκρύγνειται. Είναι πολύ σημαντικό που μια τέτοια ταινία ταξιδεύει στο εξωτερικό και σημαντικότερο που συμμετέχει στο φημισμένο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, που είναι ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Χαίρομαι πραγματικά πάρα πολύ που θα είμαστε εκεί.
Αλήθεια, ποια η ομορφιά του να περιοδεύεις;
Μου αρέσει πολύ γιατί στην Αθήνα σε βλέπει περιορισμένος αριθμός ανθρώπων και θεωρώ κάπως σαν «χρέος» μας να παρουσιάζουμε τη δουλειά μας και στους ανθρώπους που δεν ζουν σε αυτή και θέλουν να δουν μια παράσταση και δεν μπορούν. Επίσης μου φαίνεται πολύ συγκινητικό γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να προσαρμόζεσαι κάθε φορά σε άλλο θέατρο, με άλλο κόσμο και διαφορετικές συνθήκες και αυτό εμένα μου αρέσει πολύ.
Ποιες αντίστοιχα οι δυσκολίες;
Ε το λογικό. Η μόνη δυσκολία που αντιμετωπίζω αφορά στην οικογένεια μου αποκλειστικά και μόνο. Αφήνω πίσω τους γιους μου και αυτό δεν είναι εύκολο. Μου λείπουν πολύ. Προσπαθώ όποτε μπορώ βέβαια και βολεύει και με το δικό τους πρόγραμμα να τους παίρνω μαζί μου… Είναι 3μιση και 2 ετών, αντίστοιχα. Τα «τσαντάκια» μου όπως τους αποκαλώ…
Πάμε κάμποσα χρόνια πίσω… Τι ήταν αυτό που οδήγησε την Λένα να ασχοληθεί με την υποκριτική;
Νομίζω πως ήταν η ανάγκη μου να επικοινωνήσω με τον κόσμο εκεί έξω αλλά και εσωτερικά με τον ίδιο μου τον εαυτό. Γι αυτό και αγαπώ τα κλασικά κείμενα πολύ. Αυτά κυνηγώ, σε αυτά επιστρέφω και αυτά ονειρεύομαι να παίζω. Όχι ότι τα υπόλοιπα δεν έχουν μια χάρη αλλά νομίζω αυτά ήταν που πρωτοαγάπησα και με έκαναν να αγαπήσω και το θέατρο. Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός και το αποδεικνύει μια ζωγραφιά που έχω από το δημοτικό και γράφει «όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω ηθοποιός». Χα,χα! Η αλήθεια είναι πως ήμουν κι ένα αρκετά κλειστό παιδί και μέσα από την υποκριτική για χρόνια ένιωθα πιο ελεύθερη στη σκηνή, παρά στη ζωή μου.
Είσαι κόρη του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Αναστάσιου Παπαληγούρα και της Ζαΐρας Ράλλη-Παπαληγούρα, καθώς και εγγονή των πολιτικών Παναγή Παπαληγούρα και Γεωργίου Ράλλη. Έχω, και φαντάζομαι εύλογα, την απορία «εσύ πως και δεν ασχολήθηκες με την πολιτική;»
Όπως σου είπα από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Αυτό αγαπούσα από όσο με θυμάμαι. Έτσι οι γονείς μου δεν έφεραν καμία αντίρρηση μιας και είδαν ότι το ήθελα πολύ, το αγαπούσα και μάλλον μου ταίριαζε κιόλας…
Ενοχλείσαι όταν σε ρωτάνε συνεχώς για την οικογένειά σου και την ιστορία της;
Μπα όχι, το έχω συνηθίσει και δεν με ενοχλεί. Άσε που πλέον τόσα χρόνια μέσα από ερωτήσεις σε συνεντεύξεις μου τα έχω πει όλα λίγο πολύ, οπότε δεν έχουν και τι άλλο να με ρωτήσουν! Χα,χα!
Η βαρύτητα του ονόματός σου, στα χρόνια που διαμόρφωνες τον χαρακτήρα και έπαιρνες τις αποφάσεις σου σχετικά με την μελλοντική σου ζωή, έπαιξε θετικό ή αρνητικό ρόλο;
Νομίζω δεν έπαιξε κανέναν, μα κανέναν ρόλο. Ούτε θετικό, ούτε αρνητικό. Είχα διαλέξει το δρόμο μου και ήταν από την αρχή σαφές για όλους ότι θα το κάνω μόνη μου και με το δικό μου τρόπο. ίσως για κάποιους ήταν ίσως λίγο περίεργο το να ακολουθήσω μία άλλη σταδιοδρομία αλλά για εμένα ήρθε πολύ φυσικά.
Ένιωσες ποτέ… να σε βαραίνει;
Όχι. Τα πράγματα ήταν και για εμένα όπως και για τον οποιονδήποτε που θα χρειαστεί να δουλέψει και να δώσει τα σωστά «δείγματα γραφής» στον χώρο με τον οποίο καταπιάνεται. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Μπορεί να υπήρχε η περιέργεια όπως προείπα, αλλά ως εκεί. Όπως ο καθένας προσπαθεί στην αρχή να βρει την προσωπική του ταυτότητα και να εδραιωθεί στον τομέα του, έτσι έκανα και εγώ.
Πως είναι να ζεις με ανθρώπους που συμμετέχουν στην ιστορία του τόπου;
Οι γονείς μου, και ειδικά ο πατέρας μου, φρόντιζαν να κρατούν την πολιτική και τη δουλειά τους μακριά από το σπίτι κι αυτό είναι κάτι που κάνω κι εγώ με τη δική μου σχετικό με το θέατρο. Δεν θέλω να παίζει ρόλο στην καθημερινότητα μας, ώστε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν πιο ελέυθερα και να έχουν και άλλα ερεθίσματα εκτός από το επάγγελμα μου. Επειδή το έκανε και ο πατέρας μου λοιπόν, δεν μπορώ να σου πως πως τα είχαμε ως κάποιο τεράστιο γεγονός τα πολιτικά στο σπίτι μας. Δεν ήταν για εμένα κάτι περίεργο. Νιώθω βέβαια περήφανη για την οικογένεια μου.
Ποια η σχέση που διατηρείς σήμερα με τους γονείς σου; Είσαι όπως τα περισσότερα κορίτσια, το «κορίτσι του μπαμπά»;
Είμαι πολύ κοντά και με τους δύο. Ειδικά από τη στιγμή που έκανα τη δική μου οικογένεια κι έπειτα ήρθαμε ακόμα πιο κοντά. Τους έχω και τους δυο με τα παιδιά μου και τους ευχαριστιέμαι. Δεν σου κρύβω πως ειδικά μετά τα όσα περάσαμε όλοι μας με την πανδημία, και από τη στιγμή που αντιληφθήκαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, νιώθω διπλά ευτυχισμένη που είμαστε όλοι εδώ. Αυτή η περίοδος με έκανε να αναθεωρίσω πράγματα σχετικά με τις προτεραιότητές μου και πλέον θέλω να είμαι παρούσα σε όλες μας τις στιγμές.
Καλλιτεχνικά ήταν περίοδος παύσης ή τελικά σου επέτρεψε να ασχοληθείς περισσότερο με εσένα;
Σίγουρα καλλιτεχνικά ήταν μια δύσκολη περίοδος αν αναλογιστείς πως για μεγάλο διάστημα η τέχνη γενικά ήταν σε «αφασία». Φτάσαμε σε σημείο να μην είμαστε απαραίτητοι κατά κάποιον τρόπο, κάτι που εμένα με κλόνισε αρκετά. Για όλους όσους ασχολούνται με την τέχνη ήταν δύσκολη περίοδος και οικονομικά και υπαρξιακά. Προσωπικά ήμουν τυχερή γιατί είχα την οικογένεια μου και γιατί έδωσα περισσότερο χρόνο στο να δουλέψω την «Ιφιγένεια» για την Επίδαυρο και αυτό μου έκανε καλό. Νομίζω πως αναθεωρήσαμε πολλά πράγματα και κατά ένα μέρος πιστεύω πως έκανε καλό, ένα καλό που εύχομαι να μείνει.
Το ότι δεν είχες αδέρφια, ήταν αλήθεια ο λόγος που εσύ έκανες δύο παιδιά;
Μεγάλωσα με πολύ αγάπη αλλά και μοναξιά παράλληλα, γιατί δεν είχα κάποιο παιδί κοντά σε μένα ηλικιακά για να κάνω παρέα , γι αυτό και ήθελα να κάνω παιδιά που να μεγαλώνουν κοντά. Το συστήνω σε όλους και ειδικά σε όσους έχουν ήδη ένα. Μπορεί μετά απο λίγα χρόνια να κάνω και τρίτο! Χα,χα!
Τι ήταν αυτό που ερωτεύτηκες στον άντρα σου περισσότερο και που σε έκανε να πεις… «αυτός είναι ο ένας»;
Η τρυφερότητα του, η ευαισθησία του, το χιούμορ του, η γενναιοδωρία του… Η ανοιχτωσιά του που λέμε…
Πως γνωριστήκατε αλήθεια;
Μέσω της Ιωάννας Παππά, η οποία είναι και κουμπάρα μου. Ήρθαν ο άντρας μου με τον αδερφό του, να δουν τις αδερφές που παίζαμε τότε η Ιωάννα και εγώ! Χα, χα!
Τι θαυμάζεις περισσότερο σε εκείνον;
Πολλά θαυμάζω σε εκείνον. Το μυαλό του, την ευαισθησία του, την αισθητική του, το πόσο καλός πατέρας είναι, τη μεγάλη του καρδιά. Πολλά…
Το ότι είναι «εκτός του χώρου» έπαιξε θετικό ή αρνητικό ρόλο κατά τη γνωριμία σας;
Θετικό, πολύ θετικό θα έλεγα. Εμείς «του θεάτρου» πολύ συχνά κλεινόμαστε στο μικρόκοσμό μας και μέσω του Άκη μπορώ και βγαίνω από αυτόν. Είναι σα να επανέρχομαι στη ζωή. Είναι πολύ γειωτικό και απογειωτικό ταυτόχρονα.
Τα παιδιά σας έχουν τα ονόματα των παππούδων τους;
Ναι, έχουν τα ονόματα του πατέρα μου και του πατέρα του Άκη. Τα επιλέξαμε και επειδή μας άρεσαν και επειδή θέλαμε να τιμήσουμε τους πατέρες μας.
Ποια είναι η πιο σοφή συμβουλή που σου έχουν δώσει μέχρι σήμερα;
Να είμαι αυτό που είμαι. Πολύ απλά να είμαι ο εαυτός μου.
Σε ενδιαφέρει να αφήσεις κι εσύ, όπως κι η οικογένειά σου, με τον δικό σου φυσικά τρόπο, ένα κομμάτι στην ιστορία;
Δεν το σκέφτομαι έτσι. Προσωπικά με ενδιαφέρει κάθε μέρα που ζω, να την ζω ολόκληρη. Να είμαι καλός άνθρωπος και να προσφέρω στους ανθρώπους γύρω μου. Θέλα να είμαι κάθε μέρα πιστή και αφοσιωμένη στην οικογένεια μου και στην τέχνη μου. Νομίζω πως αν μας δίδαξε ένα πράγμα η πανδημία είναι αυτό.
Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει μία γυναίκα στην Ελλάδα σήμερα;
Το ότι είναι πολυεργαλείο και της ζητούνται να είναι χιλιάδες πράγματα. Από προστάτης του εαυτού της, μέχρι καλή μητέρα, καλή σύζυγος, σωστή επαγγελματίας, αποτελεσματικη στη δουλειά της και όλα αυτά μαζί.
Ως γυναίκα πως αντιμετωπίζεις το χρόνο που περνά;
Αυτή τη στιγμή βασικά τρέχω να τον προλάβω το χρόνο! Χα, χα! Τον απολαμβάνω ουσιαστικά. Μεγαλώνω όμορφα με τον άντρα μου και τα παιδιά μου. Κι αυτό είναι υπέροχο.
Πως θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου να εξελίσσεται επαγγελματικά μέσα στα επόμενα χρόνια;
Να συνεχίσω να κάνω συνεργασίες με ανθρώπους που εκτιμώ. Να παίζω έργα που μπορούν να με πάνε κάπου, να με μετακινήσουν και να αντλώ την ίδια απόλαυση μέσα από τη δουλειά μου κάθε μέρα. Κυρίως βέβαια να είμαι υγιής ,και εγώ και οσοι αγαπώ ,γιατί από εκει ξεκινούν όλα. Και αγάπη ε, πολύ αγάπη!
