Τίποτα δε σε βρίσκει πιο απροετοίμαστο (σε συνέντευξη) από την αφοπλιστική ειλικρίνεια της Μάρω Κοντού. Αυτό έπαθα κι εγώ στην κουβέντα που είχα με την αριστοκράτισσα των ελληνικών ταινιών, Μάρω Κοντού. Ο αέρας που εκπέμπει, ο τρόπος που σταύρωνε τα πόδια της, η ψιλόλιγνη σιλουέτα της, ο τρόπος ομιλίας της, η έμφυτη ευγένεια της ήταν μόνο μερικά από όσα παρατήρησα με ευλαβική προσήλωση όταν τη συνάντησα για μία κουβέντα εφ’όλης της ύλης.
Συνέντευξη στη Φωτεινή Δημητριάδου
Φέτος πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Χτυποκάρδια στο Θρανίο». Πείτε μας δυο λόγια για αυτή τη δουλειά.
Συμπρωταγωνιστώ σε αυτήν την κλασσική παράσταση του Αλέκου Σακελλάριου, με σκηνοθέτη τον Λάκη Λαζόπουλο και μουσική του Μάνου Χατζηδάκη. Η συνεργασία μου με συναδέλφους, τόσο νέους όσο και παλιούς είναι αξιόλογη αφού και οι ίδιοι είναι πολύ καταξιωμένοι σε αυτό το χώρο. Είναι ίσως και το στοιχείο που έχει δώσει τέτοια ώθηση στην παράσταση.
Πώς αντιλαμβάνεστε τις κριτικές που σας ασκούνται;
Δίνετε βαρύτητα σε κάποια κριτική συγκεκριμένα; Όχι, δεν λαμβάνω σοβαρά υπ΄όψιν την κριτική θεάτρου. Προτιμώ να εστιάζω στις ειλικρινείς συμβουλές των φίλων και των συγγενών μου. Όταν πρωτοβγήκα στο θέατρο, στο πλευρό του Δημήτρη Χορν, είχα την τύχη να μου επισημάνει ο ίδιος «ποτέ να μην δίνω σημασία στις κριτικές των κριτικών θεάτρου, παρά μόνον σε αυτούς που σε αγαπάνε, που είναι ειλικρινείς και αυθεντικοί».
Τι σας ενδιαφέρει περισσότερο η απόδοση ενός θεατρικού έργου ή η ταμειακή είσπραξη;
Και στα δύο μπορώ να πω, γιατί για να έχει καλή εισπρακτική απόδοση πάει να πει πως αρέσει στο κοινό η παράσταση. Εμείς με την παράσταση «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» έχουμε μεγάλη εισπρακτική απόδοση, άρα μας κάνει να πιστεύουμε πως αρέσει στον κόσμο. Είναι ένα κλασσικό έργο του Αλέκου Σακελλάριου το οποίο ήταν αρχικά θεατρικό και μετά έγινε ταινία. Εμείς ακολουθήσαμε το θεατρικό και τελικά συγκεράσαμε το αυθεντικό με την ταινία και έχουμε βγάλει μια τελείως δική μας άποψη, άποψη του Λάκη Λαζόπουλου και πολύ πετυχημένη κατά την δική μου άποψη!
Συνεργάζεσθε με τον Κώστα Βουτσά. Μιλήστε μας λίγο γι’αυτή τη συνεργασία αλλά και για τον άνθρωπο Κώστα…
Με τον Κώστα Βουτσά έχουμε συνεργασθεί στο παρελθόν πάρα πολλές φορές, και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Είναι αγαπημένος συνάδελφος. Ο Κώστας Βουτσάς έχει την εξής συνήθεια. Δεν μπορεί να μείνει εκτός σκηνής για κανένα λόγο. Το πρωί παίζει σε παιδική θεατρική παράσταση, το βράδυ παίζει μαζί μας και γενικά το θεάτρο είναι η ζωή του. Τον χαιρόμαστε όλοι και τον αγαπάμε. Αυτό σημαίνει ότι μέσα του είναι μικρό παιδί και αυτό είναι ωραίο!
Υπάρχει κάποιο από όλα τα θεατρικά και κινηματογραφικά έργα που έχετε συμμετάσχει, που να ξεχωρίζετε;
Ξεχωρίζω αρκετές… Οι αγαπημένες μου ίσως ταινίες είναι «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη», όπως επίσης και αρκετές ταινίες με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Στο θέατρο η πρώτη μου συνεργασία ήταν με το Δημήτρη Χορν, όπου και έπαιξα μαζί του τρεις σεζόν, συνεργασία την οποία επίσης ξεχωρίζω. Μέσω αυτής της συνεργασίας έμαθα πολλά για τη σκηνή όσο και το παρασκήνιο.
Το παρασκήνιο είναι πιο δύσκολο από την σκηνή πιστεύετε;
Στα παρασκήνια παίζει σημαντικό ρόλο ο χαρακτήρας των συναδέλφων και πρέπει να διατηρείται ένα επίπεδο. Αυτό, ο Δημήτρης Χορν, το είχε περάσει στους ανθρώπους που συνεργαζόταν και μέχρι στιγμής τα παρασκήνια που έχω συναντήσει εγώ είναι καλά.
Τι σας εκφράζει περισσότερο το θέατρο ή ο κινηματογράφος;
Ίσως με μικρή διαφορά κερδίζει το θέατρο αλλά αυτό εξαρτάται από το κείμενο που υπάρχει. Στο θέατρο έχω μεγαλύτερη αγάπη καθώς είναι η κυρίως δουλειά. Οι ταινίες του κινηματογράφου από την άλλη όταν έχουν δυνατό σενάριο και καλό σκηνοθέτη, το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.
Ποια η άποψη σας για το έργο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», που έγινε έγχρωμη. Ποια εκδοχή πιστεύετε είναι καλύτερη;
Εμένα προσωπικά μου αρέσει η ασπρόμαυρη εκδοχή του έργου καθώς αναδεικνύει την τότε εποχή. Το έγχρωμο αναφέρεται στο τώρα.
Εκτός από το θέατρο υπάρχουν κι άλλου είδους τέχνες. Εσάς υπάρχει κάποια που να σας αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Ζωγραφίζω και στο παρελθόν είχα κάνει κιόλας μία έκθεση. Το θέατρο και η μουσική ίσως έχουν μία ξεχωριστή θέση. Μου αρέσει να παρακολουθώ παραστάσεις ή συγκροτήματα που έρχονται από το εξωτερικό κι άλλα ανάλογα δρώμενα.
Σκέφτεστε να ξανακάνετε κάποια έκθεση ζωγραφικής; Σίγουρα γιατί το έχω σαν απωθημένο. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα το ξανακάνω.
Εκτός από το θέατρο, υπάρχει κάτι άλλο αυτήν την περίοδο που να σας γεμίζει ως άνθρωπο; Φυσικά! Τα ταξίδια κι οι εκδρομές με όμορφες παρέες με γεμίζουν πάρα πολύ, οι φιλίες που κρατάω χρόνια, η μπιρίμπα που παίζω με τις φίλες μου. Όλα αυτά με γεμίζουν και τα απολαμβάνω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη επιθυμία της ζωής σας; Να πεθάνω όρθια! Η μεγάλη μου επιθυμία είναι να έχω μία πολύ ωραία έξοδο προς τα ουράνια. Δηλαδή να είναι πολύ ευτυχές το φινάλε μου. Αυτό θα επιθυμούσα…
