Το μότο του, και ίσως το οξυγόνο του Ηλία Βροχίδη, είναι η προετοιμασία και η πραγματοποίηση του επόμενου ταξιδιού του, το οποίο μεταξύ μας, θα είναι προς την Αμερικανική ήπειρο. Έπεσα τυχαία πάνω σε μία συνέντευξη που είχε δώσει μιλώντας για τα δύο μεγάλα ταξίδια του στην Ασία και την Αφρική και σκέφτηκα πως αυτόν τον άνθρωπο, έπρεπε να τον γνωρίσω. Να του μιλήσω, να μάθω έστω και επιφανειακά τον τρόπο σκέψης του, τη φιλοσοφία του, να μου εξηγήσει το μυστικό του… Ποιο μυστικό του; Είναι μόλις 34 και έχει ταξιδέψει σχεδόν τη μισή υδρόγειο, χωρίς καμία υπερβολή. Έψαξα αμέσως τρόπο επικοινωνίας μαζί του και όπως το περίμενα, η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τηλεφωνικά, αφού δύσκολα θα μπορούσα να τον πετύχω στην Αθήνα…
Συνέντευξη στην Αγγελική Μπαλτσιώτη
Που σε πετυχαίνω τώρα;
Για την ώρα βρίσκομαι εντός Ελλάδος και συγκεκριμένα στην Πάργα. Εργάζομαι ως skipper σε ιστιοφόρο, οπότε κάθε μέρα βρισκόμαστε και αλλού…!
Η δουλειά αυτή πως προέκυψε; Είναι αφορμή για να ταξιδεύεις περισσότερο;
Η αλήθεια είναι έχω κάνει πολλές δουλειές στο παρελθόν. Πληροφορική έχω σπουδάσει και παραδόξως το εξάσκησα αρκετά το επάγγελμα. Μετά, πειραματίστηκα με διάφορα επαγγέλματα, όπως οι περισσότεροι νομίζω στην ηλικία μου. Όμως εδώ και 6 χρόνια έχω βρει το επάγγελμά μου. Είναι αυτό που θέλω να κάνω.
Πότε συνειδητοποίησες πως αυτό που ήθελες από τη ζωή σου είναι να ταξιδεύεις;
Από πολύ μικρός είχα βρει τον προορισμό μου, απλώς δεν ήθελα να το παραδεχτώ φωναχτά. Όσον αφορά στις μηχανές, πρακτικά μεγάλωσα μέσα στις μηχανές γιατί ο πατέρας μου είχε επίσης μοτοσυκλέτα, αλλά μας μεγάλωσε όπως όλοι οι γονείς, λέγοντάς μας πόσο επικίνδυνες είναι. ‘Έκανα δύο δουλειές για να αγοράσω ένα μεταχειρισμένο 4X4, οπότε και κατάλαβα πως για να είναι “άξιο” να ταξιδέψει, θα έπρεπε εγώ να φτάσω 30 χρονών, πράγμα που δεν το ήθελα καθόλου. Κάπως έτσι μου μπήκε το μικρόβιο της μοτοσυκλέτας και άρχισα να ψάχνω τι μπορώ να κάνω, ώστε να μειώσω τους κινδύνους και να ταξιδέψω μαζί της.
Γιατί με μοτοσυκλέτα και όχι πιο συντηρητικό ταξίδι με αεροπλάνο;
Από μικρός είχα το όνειρο να εξερευνήσω τον κόσμο, αλλά με τρόπο περιπετειώδη, όχι να πάω σαν τουρίστας να δω 2-3 πόλεις και να φύγω. Ήθελα να το κάνω με δικό μου όχημα, να εξερευνήσω κάθε μέρος και μυστικό, όχι απλά τα τουριστικά. Δεν σου κρύβω πως μέσα μου δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να το καταφέρω… Ότι δηλαδή με μία μοτοσυκλέτα μπορώ να πάω μέχρι την Ινδία. Στα 23 μου λοιπόν, ήταν η στιγμή που το όνειρο μου πήρε σάρκα και οστά.
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όταν ξεκινούσες γι αυτό το ταξίδι;
Από τις πρώτες μέρες που έμπαινα Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια όλο βαθύτερα στην Ασία, ένιωθα πως με κάθε χιλιόμετρο άνοιγαν οι παρωπίδες από τα μάτια μου. Είχα μία άποψη για τον κόσμο, όπως οι περισσότεροι ίσως, με αρκετά στερεότυπα, καχυποψίες, φόβους και τελικά κατάλαβα πως ήταν όλες αυτές οι σκέψεις, ήταν απλά αστείες.
Είπες στερεότυπα. Δηλαδή;
Αρχικά είχα διαβάσει για την Ασία πάρα πολύ και είχα γνωρίσει αν θέλεις μέσα από τα βιβλία, το πόσο φιλόξενοι είναι. Όμως, επειδή έχουμε μεγαλώσει σε ένα δυτικό, εξευρωπαϊσμένο περιβάλλον, η καχυποψία για τον άνθρωπο που μας προσφέρει τη φιλοξενία του, μας κυριαρχεί. Εμένα με κάλεσαν στο σπίτι τους και ακόμα μέσα μου ήμουν καχύποπτος για τις προθέσεις τους. Όταν είδα πόσο φιλόξενοι ήταν οι άνθρωποι, ντράπηκα κιόλας για τις σκέψεις που έκανα.
Τι προετοιμασία έκανες πριν τα δύο μεγάλα ταξίδια σου;
Για το πρώτο μου ταξίδι στην Ασία, έκανα προετοιμασία 2 χρόνια. Αφιερώνομαι αποκλειστικά σε αυτό. Ασχολούμαι καθημερινά, μελετάω, δουλεύω για το ταξίδι που πρόκειται να κάνω. Ο καθένας νομίζω θα μπορούσε να καβαλήσει μία μηχανή και να ταξιδέψει. Ωστόσο, η κατάλληλη προετοιμασία σε γλιτώνει από πολλούς κινδύνους, μεγάλη ταλαιπωρία και σίγουρα κάνει το ταξίδι πιο απολαυστικό. Σε ένα τέτοιο ταξίδι ήμουν μόνος μου, οπότε έπρεπε εγώ να φροντίζω για τα οικονομικά, τα μηχανικά και τα ιατρικά θέματα. Μελέτησα επίσης τα εμβόλια που έπρεπε να κάνω, από ποιες ασθένειες απειλούμαι στην κάθε χώρα που θα επισκεπτόμουν. Σκέψου πως για να μάθω τα μηχανολογικά της μηχανής δούλεψα ένα χρόνο σε συνεργείο, αφιλοκερδώς.
Για πόσο έμενες στις χώρες που επισκέφθηκες;
Κύριος και βασικός στόχος μου ήταν να αφιερώσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα σε κάθε χώρα. Στο Ιράν για παράδειγμα αφιέρωσα 1,5 μήνα, αλλά και πάλι εξαρτάται από το μέγεθος των χωρών. Στην Ινδία, η οποία είναι τεράστια, έμεινα 8 μήνες, επειδή δεν μου λέει απολύτως τίποτα να διασχίσω απλά μία χώρα. Αυτό που θέλω είναι να εξερευνήσω κάθε γωνιά της χώρας να εμβαθύνω στους ανθρώπους. Ο παράγοντας άνθρωπος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, γιατί με αυτόν αλληλοεπιδράς, όχι με τα μουσεία και τα δάση. Η εξερεύνηση δεν αφορούσε το τροπικό κλίμα της κάθε περιοχής, αλλά την παράδοση, την κουλτούρα, τον τρόπο σκέψης κάθε λαού.
Πόσες χώρες έχεις επισκεφθεί μέχρι σήμερα που μιλάμε;
Έχω ταξιδέψει σε περίπου 63 χώρες (ΟΥΑΟΥ!)
Όταν γύρισες στην Ελλάδα, τι σκεφτόσουν;
Η αλήθεια είναι πως όταν γύρισα από την Ασία, απλά σκεφτόμουν να εργαστώ για να ξαναφύγω. Το πραγματοποίησα 4 χρόνια μετά, όταν πήγα στην Αφρική και από τότε είμαι πλέον δύο χρόνια στην Ελλάδα. Αν και πρακτικά δεν μένω και πολύ στην Ελλάδα, αφού όλο και κάπου θα προκύψει να πάω. Λόγω εργασίας ταξιδεύω επίσης πολύ, άρα είναι σα να μην έχω γυρίσει.
Προσωπική ζωή και ταξίδια. Πως συνδυάζονται για σένα;
Στο τελευταίο μου ταξίδι στην Αφρική ταξίδευα με την τότε κοπέλα μου, τη Χριστίνα Πεφάνη για 10 μήνες. Είχε μάλιστα και δική της μοτοσυκλέτα και ταξιδεύαμε παρέα. Η Χριστίνα πριν δεν ήξερε ούτε να οδηγεί μηχανή και μέσα σε δύο χρόνια την προετοίμασα, όχι μόνο να οδηγεί, αλλά και εκτός δρόμου που ήταν και το ζητούμενο. Είναι ίσως η μοναδική Ελληνίδα, που έχει ταξιδέψει στο πιο δύσκολο κομμάτι της Αφρικής, τη Δυτική και Κεντρική Αφρική.
Το χειμώνα με τι ασχολείσαι;
Το χειμώνα αφιερώνομαι στα βουνά που είναι το μεγάλο μου πάθος. Έχω ήδη βρει χωριουδάκι στην Ήπειρο, στο οποίο ελπίζω να ξεχειμωνιάσω κιόλας. Καθημερινά ασχολούμαι με όλα όσα παθιάζομαι, πεζοπορίες, μοτοσυκλέτες εκτός δρόμου, ορειβατικό σκι το χειμώνα, καγιάκ το φθινόπωρο και την άνοιξη. Τώρα μάλιστα θα ξεκινήσω να μαθαίνω και paragliding.
Έχεις γράψει δύο βιβλία σχετικά με τα ταξίδια σου. Πες μου δύο λόγια.
Το ένα είναι το «27 Πανσέληνοι στην Ανατολή», που αναφέρεται στο ταξίδι μου στην Ασία. Έκανα 27 μήνες και είδα 27 πανσελήνους, εξού και ο τίτλος. Για το ίδιο ταξίδι έχω φτιάξει κι ένα λεύκωμα «27 πανσέληνοι στην Ανατολή. Χρώματα και εικόνες». Το δεύτερο βιβλίο μου αφορά στο ταξίδι μου στην Αφρική που διήρκεσε 3 χρόνια. Μέσω των βιβλίων μου θέλω να δείξω αυτά που έζησα εγώ και το θεωρώ εγωιστικό να μην τα μοιραστώ. Συν το γεγονός πως ίσως συμβάλλω κι εγώ με κάποιο τρόπο να διώξουμε όλοι τις καχυποψίες και τα στερεότυπα σχετικά με τον κόσμο γύρω μας.
