«Κάθε αναστεναγμός κι ένα αντίο. Ένα άλλο λιμανιώτικο αντίο και μια νέα ζωή να ξεκινάει στα σπλάχνα μιας κοπέλας. Έβλεπε το καράβι ν’ απομακρύνεται κι εκείνη να πρέπει να κάνει γροθιά τον πόνο της ν’ αντέξει. Να σταθεί στα πόδια της, να δώσει αγάπη και νόημα σ’ αυτό το πλάσμα που θα της ομόρφαινε τη ζωή. Θα σηματοδοτούσε τη μετέπειτα πορεία της. Μοναδική αγάπη, πιστή σ’ αυτόν τον άνθρωπο που πέρασε και προσπέρασε ένα βράδυ απ’ την καθημερινότητά της. Δεν προχώρησε, σταμάτησε το δικό της χρόνο και έγινε προστάτης σ’ αυτήν τη στιγμή. Την κράτησε «διαμάντι» και έμεινε με την ανάμνηση να μεγαλώνει και να ελπίζει πως εκείνο το καράβι θα ξαναεπιστρέψει».
Γράφει η Αγγελική Μπαλτσιώτη
Οι Πειραιώτες είναι ζεστοί άνθρωποι, με το γλυκό λόγο και την οικειότητά τους να σε φέρνει σε αμηχανία. Θα σε προσεγγίσουν με άνεση και θα σε αποκαλέσουν απ’ το πρώτο μισάωρο «μωρό» ή «αγάπη». Μα φυσικά, έχουν αγάπη μέσα τους. Είναι οι άνθρωποι του Πειραιά, του λιμανιού, που έχουν παρεξηγηθεί αρκετές φορές για τον ευθύ τους λόγο. Ντόμπροι, με ειλικρίνεια και γεμάτοι συναισθήματα. Θα σε σαγηνεύσουν, θα σε γοητεύσουν και θα τους αγαπήσεις κι εσύ.
Ξέρουν να ζουν τις στιγμές, να γλεντάνε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Θα σου μιλήσουν για πολλές ιστορίες αγάπης και έρωτες που χάθηκαν, όπως τα καράβια που έρχονται και φεύγουν. Κάθε καράβι και μια ιστορία, κάθε άνθρωπος και μια περιπέτεια. Πόσα τραγούδια και ταινίες έχουν γραφτεί για τον Πειραιά και για τη δική του ψυχή, τους Πειραιώτες.
Μεγάλη ευθύνη φέρει το γεγονός να είσαι Πειραιώτης. Οι γυναίκες, γοητευτικές, απελευθερωμένες. Έχουν δύναμη μέσα τους, θα σε συνεπάρουν με το μεσογειακό ταμπεραμέντο, συσσωρευμένο σ’ αυτά τα θηλυκά. Μην τις προκαλέσεις θα σηκώσουν ανάστημα και δε θα διστάσουν λεπτό να τα κάνουν μαντάρα στο δευτερόλεπτο.
Να ξέρεις, όμως η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια τους, είναι αυτό που τις χαρακτηρίζει. Θα σου μιλήσουν με αλήθειες, θα σου κάνουν τη μούρη «κρέας», θα σου τα πουν λιμανιώτικα και πασαλιμανιώτικα κι άντε μετά να επεξεργαστείς αυτά που διαδραματίστηκαν. Μην τα βάλεις με Πειραιώτισσα, είναι χαμένο το παιχνίδι από χέρι. Θα σε κερδίσει, είτε καυγαδίζοντας μαζί σου είτε ότι θα την ερωτευθείς και δε θα ξέρεις πώς να την διαχειριστείς.
Οι Πειραιώτες, τα γνωστά «αλάνια» με καρδιά και φιλότιμο. Ξέρουν να σε παίξουν στα δάχτυλά τους. Άντρες που τιμάνε τα παντελόνια τους κι ο λόγος τους εγγύηση σε ό,τι κάνουν. Υπερήφανοι για τον τόπο τους και τις συνήθειές τους. Εγκεφαλικοί τύποι, δύσκολοι στη συμπεριφορά τους. Δεν τους συγκινεί το εύκολο και το βατό, πρέπει να έχει ενδιαφέρον για ν’ ασχοληθούν σε βάθος. Εργατικοί σε εξαντλητικά ωράρια και δε σταματάνε ποτέ εκεί. Θα τιμήσουν τον κολλητό, το φίλο και το συγγενή, κι ας ξέρουν ότι την επόμενη μέρα το καθήκον της δουλειάς τους περιμένει στο γνωστό σημείο. Άντρες που θα απορρίψουν τη γυναικεία φιγούρα για το φίλο, τον αδερφό για να είναι εκεί.
Είναι άνθρωποι της καρδιάς, γιατί το λιμάνι τους έχει διδάξει πολλά. Δε συγκινούνται απ’ το χρήμα και το στάτους. Βλέπουν αξίες κι αν δεν τους κάνεις, σε έχουν απορρίψει. Τιμούν την ομάδα τους, «γαύροι» μέχρι το κόκκαλο. Θρησκεία ο Ολυμπιακός, θα παλέψουν, θα ισοπεδώσουν την πόλη τους και μετά θα την ξαναφτιάξουν. Έτσι, γιατί είναι δική τους, είναι κτήμα τους. Θα βάλουν φωτιά, θα την κάψουν και μετά γνωρίζουν πως θα την κάνουν πιο όμορφη από πριν.
Αν δεν έχεις βολτάρει στο Μικρολίμανο, αν δεν έχεις περπατήσει στην Πειραϊκή κι αν δεν έχεις ξενυχτήσει ένα βράδυ στα Βοτσαλάκια αγκαλιά με μπίρες, δεν μπορείς να έχεις άποψη γι’ αυτό το μέρος, για τους ανθρώπους. Αν δεν έχεις ερωτευθεί στον Προφήτη Ηλία, κι αν δεν έχεις κλάψει στο Σεφ για περασμένες αγάπες, δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
Όπου κι αν περπατήσεις στον Πειραιά, αν δεν καταλάβεις την ιστορία του για την Τρούμπα και τα Κόκκινα Φανάρια, δε θα μπορέσεις να τον αισθανθείς. Κάθε γειτονιά μια πονεμένη ιστορία, μια αγάπη ξεχασμένη και μια πόλη του έρωτα. Ιστορίες αγάπης, που χάθηκαν στο χρόνο, που ξεχάστηκαν και πέρασαν σαν νοσταλγία.
Ερωτεύσιμη πόλη, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Αν το επισκεφτείς, αν γνωρίσεις τους ανθρώπους και ζήσεις στιγμές μαζί τους, δε θα θες να φύγεις. Θα το αγαπήσεις και θα γίνει και το δικό σου λιμάνι. Θα μείνεις εδώ για να γράψεις κι εσύ τη δική σου ιστορία.
