Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει αυτό το διάστημα. Πολλοί από εμάς, όσοι έχουμε αυτή τη δυνατότητα, δουλεύουμε από το σπίτι. Οι έξοδοι έχουν περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα. Οι κοινωνικές συναναστροφές έχουν εστιαστεί σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε το σπίτι… Μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.
Όσο αλλαγμένα και να είναι τα δεδομένα, όμως, κι όσο δύσκολη κι αν φαίνεται αυτή η προσαρμογή, η κατάσταση που επικρατεί λόγω κορονοϊού είναι τέτοια που επιβάλλει να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος.
Σε αυτά τα πλαίσια, ένα θέμα που παρατηρείται, όπως είναι λογικό, είναι το αίσθημα μοναξιάς. Προ καραντίνας, βγαίναμε κάθε μέρα από το σπίτι και πηγαίναμε στο γραφείο, όπου αφιερώναμε μεγάλο μέρος της ημέρας. Εκεί, περιτριγυριζόμασταν από όλους τους συναδέλφους μας και είτε είχαμε μεγάλη τριβή μαζί τους είτε όχι αυτό συνέβαλε στο να γεμίσει την ανάγκη για κοινωνικότητα που έχει κάθε άνθρωπος.
Τώρα, η κατάσταση είναι τέτοια που αυτό δεν είναι εφικτό. Δουλεύουμε στο σπίτι, όπου δεν έχουμε επαφές, παρά μόνο με άτομα της οικογένειάς μας, και αυτό αν τυχαίνει να μένει μαζί μας. Οπότε, η μοναξιά δεν είναι καθόλου περίεργο να μας χτυπάει ενίοτε την πόρτα…
Υπάρχουν, όμως, μερικά tips που μπορούν να βοηθήσουν.
Μίλα στο τηλέφωνο, στο chat ή με όποιον άλλο τρόπο σου έχει δώσει η τεχνολογία. Τα social media, των οποίων τα αρνητικά καταδεικνύαμε τόσα χρόνια, είναι η καλύτερη απάντηση στον κοινωνικό αποκλεισμό των ημερών.
Αναβάθμισε τις κλήσεις. Μην περιορίζεσαι μόνο στις κλήσεις και στο chat. Όρισε ώρες κατά τις οποίες θα δουλεύεις με κάποιον συνάδελφο σα να είστε μαζί στο γραφείο. Πώς θα γίνει αυτό; Ανοίγοντας την κάμερα ώστε να βλέπεστε και να νιώθετε ο ένας την παρουσία του άλλου.
Προσάρμοσε τον χώρο. Όσο μπορείς και στο επίπεδο που σου είναι εφαρμόσιμο, διάλεξε ένα μέρος μέσα στο σπίτι, το οποίο θα έχεις μόνιμα ως την εργασία σου βάση. Διακόσμησε το σημείο με πιο επαγγελματικό τρόπο και κάνε το να μοιάζει με το γραφείο σου στην εταιρεία. Συνειδητά κι υποσυνείδητα θα νιώθεις λίγο πιο κοντά στην προ καραντίνας καθημερινότητα, μειώνοντας σε κάποιον βαθμό το αίσθημα της μοναξιάς.
