Έχετε ευχηθεί ποτέ να συναντήσετε, να γνωρίσετε και να κουβεντιάσετε με αυτό που λέμε «ο αγαπημένος μου ηθοποιός»; Μιλάω για εκείνον ακριβώς τον καλλιτέχνη που παρακολουθείτε ανελλιπώς σε κάθε καινούργια δουλειά που δοκιμάζει, βλέπετε σε επανάληψη τις μέχρι τώρα συμμετοχές του στο κινηματογράφο ή στην τηλεόραση και δε χάνετε παράστασή του. Η ευχή η δική μου αφορούσε στο Γιώργο Χρυσοστόμου και πραγματοποιήθηκε εκείνο το βροχερό απόγευμα του Γενάρη όταν πέρασα στην είσοδο του θεάτρου Άνεση, όπου είχε δοθεί το ραντεβού. Άμεσος, ευθύς και κυρίως άνετος, όπως ακριβώς τον περίμενα, μιλήσαμε για όλα, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή για την παράσταση «Πέτρες στις Τσέπες του».
Συνέντευξη στην Αγγελική Μαλτσιώτη
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Ρόδο. Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια εκεί;
Τα περισσότερα παιδικά μου χρόνια ήταν στο χωριό, στα χωράφια, στις ελιές, με άλλα παιδιά και με τα αδέρφια μου. Δεν κάναμε πολλά μπάνια, επειδή το χωριό είναι βουνίσιο. Όσο για τα εφηβικά έχω να θυμάμαι καλοκαίρι, bars, beach bars, ζέστη και πολυκοσμία…
Το σενάριο επιστροφής σου στη γενέτειρα κάποια στιγμή, υπάρχει ανοιχτό στο μυαλό σου; Επαγγελματικά, ελπίζω όχι, να μην χρειαστεί να επιστρέψω. Σίγουρα όμως είναι το αποκούμπι. Στην περίπτωση της σύνταξης το σκέφτομαι να πάω εκεί αλλά είναι μία πολύ μακρινή σκέψη…
Τι θα ήθελες να ήσουν αν δεν ήσουν ηθοποιός; Ήθελα να γίνω νοσοκόμος και διακοσμητής. Μου άρεσε ο εσωτερικός χώρος, ακόμα δηλαδή μου αρέσει και νομίζω είμαι καλός σε αυτό. Όπως και η νοσηλευτική μου αρέσει, νομίζω έχω μία ψυχραιμία και μία αγάπη γι αυτό το πράγμα.
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να έχεις κάνει επαγγελματικά ως σήμερα και που δεν τα έχεις ακόμα καταφέρει; Μέχρι στιγμής ότι έχω ονειρευτεί, έχει συμβεί. Δεν έχω απωθημένο ακόμα, εκτός από μία παράσταση που είχα απωθημένο, αλλά πλέον έχει δρομολογηθεί στο να την πραγματοποιήσω του χρόνου και έχει σχέση και με τη μουσική. Δεν έχω απωθημένα για ταινίες και Hollywood. Δε με ενδιαφέρει καθόλου αυτή η φάση. Πιο πολύ έχω ανθρώπους απωθημένα. Μέχρι στιγμής ωστόσο με όποιον έχω ευχηθεί να συνεργαστώ, έχει συμβεί. Από κει και πέρα δεν εύχομαι, γιατί όπως λένε «Πρόσεξε τι εύχεσαι».
Με βάση ποια κριτήρια επιλέγεις τις δουλειές σου; Τώρα είμαι στη φάση που ψιλο-επιλέγω. Δηλαδή πάντα ρωτάω ποιοι είναι οι υπόλοιποι. Απλά δεν είμαι στη φάση που μπορώ να επιλέγω εγώ, απλώς μπορώ να εύχομαι με ποιον ή ποιους θα ήθελα να συνεργαστώ. Κάπως έτσι σκέφτομαι «Ωραία θα ήταν με αυτόν», κάπως συμβαίνει και ίσως θα μπορούσαμε να πούμε πως κάνω την επιλογή. Με το Μάκη ήθελα να συνεργαστώ και έγινε από μόνο του ας πούμε. Μπορώ να πω όμως πως διαλέγω τους σκηνοθέτες, δηλαδή θα πάρω τηλέφωνο και θα πω «γεια ενδιαφέρομαι, για τη δουλειά σου» . Σε αυτή την επιλογή σημαντικό ρόλο παίζει η αισθητική και η εμπορικότητα της εκάστοτε επιλογής. Μεγαλώνοντας όμως διαλέγεις τη δουλειά ώστε να είναι χαρά και δημιουργικότητα και όχι απλά από υποχρέωση. Το ήθος, η δημιουργικότητα, το κοινό χιούμορ, το κοινό σκοτάδι είναι πολύ σημαντικά για να δουλέψω με κάποιον. Αλλά αυτό το ανακαλύπτεις προχωρώντας αφού περνώντας ο καιρός, αλλάζεις πολύ συχνά γνώμη και standard.
Θα έφευγες στο εξωτερικό για καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες; Στο θέατρο δεν μπορώ να το κάνω αυτό, γιατί αν φύγω στο εξωτερικό θα έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν. Οπότε σε αυτή τη φάση αν άλλαζα μία δουλειά για να αλλάξω επάγγελμα και να φύγω έξω δε θα το έκανα, γιατί το παίρνω πατριωτικά, πως θέλω να παλέψω σε αυτή τη χώρα. Βεβαίως δεν υπάρχει και μεγάλη ανάγκη ή κάποιο θέμα υγείας, ώστε να πρέπει να πάω έξω για δουλειά, να μαζέψω λεφτά και να επιστρέψω. Αλλά νομίζω την αγαπάω την Ελλάδα, την Αθήνα, δε θα έφευγα έτσι εύκολα να πάω μετανάστης.
Ετοιμάζεται η συνέχεια της ταινίας «Έτερος Εγώ». Θα σε δούμε και πάλι να συμμετέχεις; Δεν μπορώ δυστυχώς γιατί έχει καεί ο ρόλος μου. Με την έννοια πως ό,τι έγινε, έγινε με εμένα. Δεν μπορεί να με βγάλει παραπάνω σε αυτή τη φάση. Οπότε εγώ είμαι καμένο χαρτί. Και να ήθελα δηλαδή, δε βγαίνει το σενάριο.
Τρίτη σεζόν για την παράσταση «Πέτρες Στις Τσέπες Του». Ο Τσάρλι που υποδύεσαι, ποιος είναι; Είναι smooth operator. Με άλλα λόγια, ο τύπος είναι λίγο βολεψάκιας, θέλει να ανέλθει γρήγορα στο σύστημα, να χωθεί, να βάλει τη γοητεία του μπροστά για να μπει στα πράγματα χωρίς να δουλέψει ιδιαιτέρως. Είναι θυμωμένος με τον κόσμο και του φταίνε όλοι. Αυτό προκύπτει βέβαια και από τον τρόπο που έχω προσεγγίσει εγώ τον ήρωα. Έτσι έχει φανεί ο τρόπος με τον οποίο κινείται. Έχω βάλει το προσωπικό μου στοιχείο και προβάλλω πράγματα πάνω του. Μέχρι στιγμής βγαίνει πως είναι λίγο αλανιάρικος τύπος, λίγο τυχοδιωκτικός.
Ο Γιώργος βλέπει κοινά στοιχειά προσωπικότητας ή χαρακτήρα με τον Τσάρλι; Τυχοδιωκτικό δε με λες, έχω αρκετά συντηρητικά πράγματα. Με την έννοια ότι δε θα πάρω ένα αυτοκίνητο να τρέξω στην Ευρώπη να βρω με μία κιθάρα τη φάση, δεν κατηγορώ κάποιον που το κάνει απλά δεν είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου. Μου αρέσει η βάση πολύ. Δηλαδή ακόμα και με τη δουλειά, αλλού να πάω, ποτέ δεν ξενοικιάζω σπίτι. Σα βάση μου είναι πλέον η Αθήνα. Στη χειρότερη έχω τη Ρόδο και την οικογένειά μου, αλλά θέλω να πω τα κοινά στοιχεία που έχω με αυτόν είναι ίσως η νευρικότητά του, ίσως το πάθος για τα πράγματα, ο ρομαντισμός του,.
Βάζεις δυσκολίες γενικά στον εαυτό σου και αν ναι, πώς αποφασίζεις να τις υπερπηδήσεις; Εγώ βάζω τρικλοποδιές. Με παρατηρώ πως θα αντιδρούσα αυτόματα σε καταστάσεις και προσπαθώ να μαζέψω την παρόρμησή μου σα χαρακτήρας σε όλα τα θέματα. Προσπαθώ να πατήσω ένα φρένο στην οποιαδήποτε παρορμητική μου στάση απέναντι στα πράγματα και στη ζωή και αυτό για μένα είναι ήδη μία τρικλοποδιά. Πολλές φορές είναι κι επίπονο. Ας πούμε κόβω κακές συνήθειες. Περίμενα να δουλεύω νύχτα για πάντα και ξαφνικά το έκοψα εν μία νυκτί. Συνειδητή δυσκολία στον εαυτό μου πρέπει να υπάρχει λόγος για να βάλω. Βάζω τρικλοποδιές στα πλαίσια μίας εξέλιξης του εαυτού μου!
Μεσολάβησε κάτι και είπες πως σταμάτησες κακές συνήθειες; Απλά κάποια στιγμή μπούχτισα με όλο το πακέτο. Μεγαλώνεις και βλέπεις λίγο μπροστά. Θέλω να πω κάποια πράγματα δεν τα αντέχει ο οργανισμός. Η παράσταση δε βγαίνει 6 φορές την εβδομάδα και διπλή το Σάββατο με κακή ζωή. Χρειάζεται πλέον να είμαι πιο αθλητικός. Εντάξει συνεχίζω το κάπνισμα αλλά το έχω ελαττώσει σε μεγάλο βαθμό. Σταμάτησα να βγαίνω τη νύχτα, βαρέθηκα τα μπαρ, βαρέθηκα το έξω, άρχισα να κάνω παρέα σπίτι πιο πολύ…
Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω τι θα άλλαζες από τη ζωή σου μέχρι σήμερα; Δε θα τον γυρνούσα και δε θα άλλαζα ποτέ τίποτα. Ό,τι έχει γίνει, έχει γίνει μέχρι τη στιγμή που μιλάμε τώρα για το λόγο που έγινε. Δηλαδή κάπως καρμικά. Δεν έχω μετανιώσει για κάτι. Έχω καταλάβει πως έχουν γίνει λάθη, αλλά εκείνη την ώρα αυτό ήταν να γίνει.
Πώς ορίζεις εσύ ένα μεγάλο συναίσθημα; Ταυτίζεις την αγάπη με τον έρωτα; Δε θεωρώ πως είναι το ίδιο. Το ένα δοκιμάζεται στο χρόνο και το άλλο στη στιγμή. Είναι και τα δύο μεγάλα συναισθήματα. Μεγάλο συναίσθημα είναι και ο θυμός και η ζήλεια. Θέλω να πω όλα στην έντασή τους είναι μεγάλα και στο ανάποδό τους είναι ένα τίποτα. Δεν είμαι από αυτούς που λένε δε θυμώνω ποτέ, ούτε θα θυμώσω πολύ. Όπως και «η τεράστια αγάπη» είναι λάθος πράγμα, το ίδιο και «το πολύ έρωτας». Από ένα σημείο και μετά αρχίζουν όλα αυτά να εξισορροπούνται και να γίνονται λίγο πιο κανονικά. Τα «τεράστια πράγματα» τα ζούμε στην εφηβεία μας και πάντα σπάμε το κεφάλι μας.
Ενστερνίζεσαι την άποψη πως «ο έρωτας βγάζει τον καλύτερο μας εαυτό»; Κατά πάσα πιθανότητας ο έρωτας θα βγάλει τον πιο ηλίθιο ή τον πιο κακό εαυτό. Στον έρωτα δεν είσαι εσύ ακριβώς γιατί τα πράγματα είναι λίγο πιο παλαβά, πιο θυελλώδη, είναι έντονα τα χρώματα γι αυτό και κρίνεται μετά ο άνθρωπος. Στην πίστα της αγάπης. Μετά αρχίζουν τα καλά και τα ουσιώδη. Ο έρωτας είναι ένα σπίρτο, από κει και πέρα το αν θα ανάψει το κερί ή θα σβήσει θα φανεί στην πορεία.
Πώς θα χαρακτήριζες τη χρονιά που έφυγε; Εποικοδομητική! Γενικά δε θυμάμαι πράγματα, τα αφήνω, φύγανε. Το καλοκαίρι του 2018 ήταν αρκετά δύσκολο και δε θα το ξεχάσω, αλλά θα ‘ρθουν κι άλλα καλοκαίρια.
Τι εύχεσαι να σου συμβεί μέσα στη νέα που ήρθε; Περιμένω ότι θα θρέψω καρπούς δουλειάς που έχω κάνει πολύ καιρό. Επαγγελματικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά… Νομίζω θα είναι μία ωραία χρονιά αυτή!
