Έχει δεν έχει περάσει μια βδομάδα από την τελευταία φορά που βρέθηκα με την Ελένη- κολλητή βλέπε. Όπως κάθε φορά εκτός από τον διαχρονικό πλέον «κοινωνικό σχολιασμό» (ΟΚ καλά, ίσως να μπορείς να το πεις και κουτσομπολιό χαχα!), στα top highlights της κουβέντας μας ήταν και πάλι οι συναυλίες! Που θα πάμε φέτος, ποιους θα δούμε, «αχ καλοκαιράκι πόσο μας έλειψες» και τα σχετικά. Και επειδή στα αθόρυβα τέτοια κουβέντα δεν γίνεται, να σου το, στο Youtube το σήμα κατατεθέν για εμάς, «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι». Ανάμεσα σε γέλια και ξεφύλλισμα φωτογραφιών, και σε ένα επιφώνημα τύπου «Α, ρε Θανάση, τι ωραία που τα λες», ξανατσεκάρουμε φευγαλέα και τι να δούμε; Το κομμάτι δεν το τραγουδάει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αλλά ο Γιώργος Μιχαήλ.
Οι φωνές τους μοιάζουν εκπληκτικά πολύ. Τόσο πολύ που σε σημεία ακούς τον έναν και έχεις την αίσθηση πως ακούς τον άλλο. Κατά τη γνώμη μου, όχι αδίκως. Οι δυο τους ξεκίνησαν μαζί, πορεύτηκαν μαζί μέχρι κάποιο σημείο, και επέλεξαν τέλος, να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Η απήχηση του Θανάση απογειώνεται σε κάθε live και φεστιβάλ που συμμετέχει, ενώ ο Γιώργος Μιχαήλ από την άλλη, έχει επιλέξει να κρατήσει ένα διαφορετικό προφίλ μέσα στα χρόνια, μακριά από την Αθήνα και με επιλεκτικές εμφανίσεις. Γιατί επέλεξε αυτόν τον τρόπο ζωής; Γιατί η πορεία του μαζί με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν τόσο σύντομη; Ο ίδιος δίνει απαντήσεις σε αυτές μας τις απορίες και σε πολλές ακόμη σκέψεις μας παρακάτω…
Συνέντευξη στην Αγγελική Μπαλτσιώτη
Από όσο γνωρίζω ζείτε μόνιμα στην Κοζάνη. Πώς είναι η ζωή εκεί; Η ζωή στην Κοζάνη είναι χαλαρή. Αναλόγως βέβαια τι θέλει ο καθένας. Είναι όπως η ζωή σε όλες τις πόλεις. Οι μικρές πόλεις σκέψου είναι μία μικρογραφία της πρωτεύουσας, ό,τι συναντήσεις στην Αθήνα, θα δεις και στην Κοζάνη.
Θα μετακομίζατε μόνιμα στην Αθήνα; Δε νομίζω να μετακομίσω μόνιμα στην Αθήνα. Είναι μία πόλη στην οποία δε θα μπορούσα να ζήσω. Οι ρυθμοί της Αθήνας είναι κάπως δύσκολοι για μένα και το πως έχω μάθει να ζω. Αν εγκαταλείψουμε όλοι τις πόλεις και μετακομίσουμε στην Αθήνα, ποιος θα μείνει πίσω;
Πώς προέκυψε η ενασχόληση σας με τη μουσική; Από μικρός ασχολήθηκα με τη μουσική. Ήταν αγάπη αυτό. Δεν με έσπρωξε κάποιος προς τα εκεί, μόνο του εξελίχθηκε.
Το τραγούδι είναι η βασική σας ασχολία; Δεν είναι το βασικό μου επάγγελμα αυτό. Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που δεν κατεβαίνω να ζήσω μόνιμα στην Αθήνα. Είμαι ξυλουργός, φτιάχνω ξύλινα πράγματα. Η μουσική από την άλλη είναι αυτό που λέμε έρωτας.
Οι live εμφανίσεις πως προέκυψαν; Όταν μαζεύεσαι σε μία παρέα και δημιουργούνται κάποια τραγούδια, αυτά πρέπει να βγουν προς τα έξω. Ξαφνικά γίνεται μία ομάδα και οργανώνουμε κάποιο live. Δε νομίζω πως χρειάζεται κάποια συγκεκριμένη έγκριση. Όλα χτίζονται και εξελίσσονται σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου.
Τι σας εμπνέει για τη δημιουργία των τραγουδιών που μας έχετε χαρίσει ως τώρα και όσα θα ακολουθήσουν; Αντλώ έμπνευση από τα πάντα, από το πιο μικρό γεγονός ή μία κουβέντα που θα πούμε. Καθημερινά γύρω μας συμβαίνουν πράγματα αρκεί να είσαι καλός δέκτης και καλός πομπός στη συνέχεια. Τα τραγούδια δεν είναι συνταγή μαγειρικής, δεν ακολουθούμε συγκεκριμένα βήματα για να τα δημιουργήσουμε.
Τι προσδοκάτε και τι εισπράττετε από κάθε live εμφάνισή σας; Το να εισπράξουμε χρηματικά ποσά δε είναι για εμάς κίνητρο. Αφού και λόγω κρίσης, τα χρήματα έχουν μειωθεί αρκετά. Πέρα από τα χρήματα είναι ο κόσμος, οι γνωριμίες, είναι πολλά. Μπορούμε να μιλήσουμε γι’αυτό ενδόμυχο που έχουμε όλοι οι καλλιτέχνες, το μικρόβιο της “ψωνάρας”. Όταν ακούσουμε το μπράβο, καμαρώνουμε! Αυτό συμβαίνει σε όλους, όχι μόνο στους καλλιτέχνες.
Υπάρχει κάποιος προσωπικός σας δίσκος ή μεμονωμένο τραγούδι που ξεχωρίζετε; Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, να πω οτι αυτό είναι καλύτερο ή το άλλο χειρότερο. Ας πούμε ενδεικτικά “Της Γης ο Μουσαφίρης”.
Ακούγοντας τραγούδια σας στο Youtube, λογικά θα σας το έχουν ξαναπεί, νόμιζα πως ακούω το Θανάση Παπακωνσταντίνου. Πώς το βιώνετε εσείς όλο αυτό, εννοώ πώς αρκετές φορές “μπερδεύεται” το αυτί του κοινού; Δε θα το έλεγα. Έχει γίνει μία παρεξήγηση με αυτό το πράγμα, επειδή από παλιά κάπου στο ’90 είχαμε ξεκινήσει μαζί. Επειδή όλα τότε ήταν στα σπάργανα, ο Θανάσης τότε ξεκινούσε, εγώ δεν είχα δημιουργήσει τίποτα ακόμη οπότε οι ακροατές μπέρδεψαν τα ηχοχρώματα μας. Ωστόσο, με ένα δεύτερο άκουσμα καταλαβαίνεις πως είναι διαφορετική χροιά η δική μου, διαφορετική του Θανάση.
Και τελειώνοντας, θα ήθελα να μου πείτε τι ακολουθεί. Κάποιος δίσκος, κάποιο live; Σχεδιάζω καινούργιες εμφανίσεις οσονούπω. Προσπαθώ να αναβιώσω τους παλιούς “Παραλλάκτες”, ένα συγκρότημα που τραγουδούσαμε παλιά. Αν καταφέρω και τους ξαναμαζέψω, θα οργανώσουμε μερικά live σίγουρα σε Αθήνα και αλλού. Με τον κ.Βαβλιάρα δεν ξέρω αν θα συνεργαστούμε, είχε γίνει κάτι κι εκείνος αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία μας. Δεν κλείνω πόρτες, είμαι ανοικτός σε όλα τα ενδεχόμενα και ποτέ δεν ήμουν απόλυτος.
