Λιάνα Μπουκουβάλα
Πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Το όνομά του, είναι συνδεδεμένο με την Αντίσταση, αφού ήταν ο τελευταίος εμβληματικός αγωνιστής της. Αγωνιστής της Δημοκρατίας και πάντα έτοιμος να αγωνιστεί για την ελευθερία, αφού ήταν δραστήριος, δυναμικός και εναργής ακόμα και στην ένατη δεκαετία της ζωής του, ο Μανώλης Γλέζος, άφησε σήμερα, 30/03, την τελευταία του πνοή από καρδιακή ανεπάρκεια. «Στο Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center νοσηλευόταν από τις 18 Μαρτίου και παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε», αναφέρεται στην ανακοίνωση του θεραπευτηρίου Ερρίκος Ντινάν.
Σε συνέντευξή του, το 2012 για το www.spirospero.gr, όταν τότε ήταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δέκα λεπτά μαζί του ήταν αρκετά για να επιβεβαιώσω όλα όσα σας γράφω παραπάνω. Ο Μανώλης Γλέζος ήταν δυναμικός όσο λίγοι. Και αγαπούσε την Ελλάδα και την Δημοκρατία, όσο λιγότεροι. Αφορμή για εκείνη μας την κουβέντα ήταν οι γερμανικές αποζημιώσεις, που με τόσο σθένος υποστήριζε όπου σταθεί και όπου βρεθεί, ότι πρέπει επιτέλους να διεκδικήσουμε.
Ακολουθεί απόσπασμα:
«Ως προς τη νομική βάση, καταρχάς να πούμε ότι οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα διακρίνονται στα εξής:
Α. στο αναγκαστικό δάνειο
Β. στις επανορθώσεις λόγω βλάβης στις υποδομές της χώρας
Γ. στην επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών και
Δ. στις αποζημιώσεις των θυμάτων και των οικογενειών τους, που αποτελούν ιδιωτική υπόθεση.
Η διεκδίκηση των τριών πρώτων είναι υπόθεση του κράτους, δηλαδή της εκάστοτε κυβέρνησης. Ως κράτος οφείλουμε να εγείρουμε τις απαιτήσεις μας έναντι της Γερμανίας- και αυτό καμία ελληνική κυβέρνηση δεν το έχει πράξει μέχρι σήμερα. Ειδικότερα για το αναγκαστικό δάνειο αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι και ο ίδιος ο Χίτλερ αναγνώριζε την ύπαρξή του. Καθυστέρησε ωστόσο η διεκδίκησή του, διότι η Ελλάδα υποχρεώθηκε να συμφωνήσει ότι θα το απαιτούσε μετά την ενοποίηση της Γερμανίας. Από την στιγμή που η ενοποίηση συντελέσθηκε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Είναι πλέον θέμα της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης να το διεκδικήσει, προτείνοντας ενδεχομένως και εναλλακτικούς τρόπους αποπληρωμής του, όπως τονίζω εδώ και πολλά χρόνια».
Who is who
Ο Μανώλης Γλέζος έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ένα σύμβολο της αντίστασης των λαών στην ναζιστική κατοχή της Ευρώπης και να αναπτερώσει το ηθικό λαών και ηγεσιών που μάχονταν ενάντια στον Χίτλερ.
Την νύχτα της 30ης Μαΐου 1941 ο νεαρός φοιτητής της ΑΣΟΕΕ μαζί με τον φίλο του Λάκη Σάντα κατέβασε κάτω από τη μύτη της φρουράς την χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης και ύψωσε την ελληνική. Το ναζιστικό καθεστώς καταδίκασε τους δύο νεαρούς ερήμην σε θάνατο και ο Γάλλος στρατηγός Σαρλ Ντε Γκωλ χαρακτήρισε τον Μανώλη Γλέζο «τον πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».
Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης, ενώ αργότερα υπήρξε διευθυντής και της εφημερίδας Αυγής. Ωστόσο, γρήγορα συνελήφθη για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, φτάνοντας μάλιστα να καταδικαστεί σε θάνατο τρεις φορές. Οι συνεχείς δικαστικές του περιπέτειες μέχρι την οριστική του απαλλαγή με τη γενική αμνηστία του 1971 προκάλεσαν συχνά την αντίδραση της Ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.
Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα βουλευτής και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) και του ΣΥΡΙΖΑ. Από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε Eυρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος, μάλιστα, πρώτος σε ψήφους στη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Ήταν επίσης επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Βραβεύτηκε το 1962 από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Ο Σαρλ ντε Γκωλ, την περίοδο των πρώτων δικαστικών του περιπετειών, τον χαρακτήρισε ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης».
