Τα κινητα μας τηλέφωνα χρησιμοποιούν μία από τις τρεις διαφορετικές τεχνολογίες για την ανάγνωση του δακτυλικού μας αποτυπώματος: οπτικό, χωρητικό ή υπερηχητικό σύστημα.
Ένας οπτικός αναγνώστης δακτυλικών αποτυπωμάτων είναι ο παλαιότερος από τους τρεις. Ο τρόπος που λειτουργείς, είναι χρησιμοποιώντας μια εξειδικευμένη μικροσκοπική κάμερα, η οποία βγάζει φωτογραφία του δακτύλου μας, συχνά με τη βοήθεια οπίσθιου φωτισμού, με μικρά LED φωτάκια ή με την οθόνη του τηλεφώνου.
Δυστυχώς, αυτοί οι αισθητήρες είναι εύκολο να ξεγελαστούν, μιας και ακόμη και μια καλή φωτογραφία μπορεί να τους ξεγελάσει, επομένως μπορεί να συνδυαστούν με έναν χωρητικό αισθητήρα, τη δεύτερη τεχνολογία που αναφέραμε πιο πάνω, για να ελέγχουν ότι υπάρχει πραγματικά ένα δάχτυλο πάνω στην οθόνη.
Ένας χωρητικός αισθητήρας δακτυλικών αποτυπωμάτων, χρησιμοποιεί ένα πλέγμα μικροσκοπικών πυκνωτών που αποθηκεύουν ηλεκτρική ενέργεια, η οποία εκφορτίζεται μόνο στα σημεία όπου εφάπτονται οι κορυφές των δακτυλικών αποτυπωμάτων μας. Στη συνέχεια, μια σειρά από χιλιάδες πυκνωτές μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χαρτογραφήσει το μοτίβο του δακτυλικού μας αποτυπώματος. Μερικές φορές αυτοί οι αισθητήρες υποστηρίζουν επίσης την κίνηση ή την ανίχνευση δύναμης από την πίεση που ασκεί το δάχτυλο.
Η τρίτη και πιο προηγμένη μορφή ανίχνευσης δακτυλικών αποτυπωμάτων, χρησιμοποιεί ένα σύστημα υπερήχων. Όπως και οι σαρωτές υπερήχων που χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς, έτσι και ένας υπερηχητικός παλμός ήχου μεταδίδεται στο δάχτυλό μας, με σκοπό να μετράται ο ανακλώμενος παλμός που έχει. Οι νυχτερίδες, οι φάλαινες και τα δελφίνια χρησιμοποιούν υπερήχους για να κατανοήσουν το σχήμα του περιβάλλοντός τους.
Οι αισθητήρες σε ένα smartphone το χρησιμοποιούν για να κατανοήσουν το τρισδιάστατο σχήμα των ραβδώσεων στο δακτυλικό μας αποτύπωμα. Αυτό το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και μέσω της οθόνης του τηλεφώνου μας.
